Communicatie Als Bindmiddel - Sex Verhalen

Communicatie Als Bindmiddel

... aan. Marieke ging vervolgens achter hem aan. Hij opende de deur van de kamer en liet haar de gang op. Hij volgde nadat hij de deur zorgvuldig had gesloten. Al pratend over het bedrijf toonde hij de aangrenzende verdieping op deze vleugel van het hospitaal. Het was duidelijk dat de zorg hier anders was. Dit betrof niet een afdeling zoals Marieke kende vanuit bezoekjes aan opgenomen familieleden. Dit kwam meer overeen met een hospice. Het was daarbij ook duidelijk dat de mensen die daar verbleven in de watten werden gelegd. Er mocht hen niks te kort komen. Pas op de weg terug besefte Marieke dat deze vleugel eigenlijk een los onderdeel van het ziekenhuis was. Dit was het min of meer losstaande gebouw aan de zijkant. De gang was de verbinding en de kamer van Verbeek zat aan het begin hiervan.

Eenmaal terug in de kamer had Marieke niet alleen veel informatie verkregen over deze afdeling, ze voelde ook een ontzettend groot verlangen naar deze verschijning. Verbeek had, zonder dat hij dat waarschijnlijk wist, haar kutje vochtig doen laten worden. Toch moest ze zich blijven focussen. Daarom nam ze weer plaats tegenover Verbeek. Hij begon over wat details van de trainingen. Marieke noteerde ze op haar papier. Zijn stem betoverde haar. Ze wist eigenlijk niet wat haar overkwam. Hoe kwam dit onnavolgbare geilheid toch ineens?

Marieke schrok tot de man haar doordringend aan zat te kijken. Ze besefte dat ze er even met haar gedachtes niet bij was geweest. Dit komt zulke zaken ...

... niet ten goede.

‘Ik vroeg je of ik je communicatieve vaardigheden ook zou mogen testen.’ De toon was redelijk afstandelijk.

‘Testen?’ vroeg ze met een frons in haar wenkbrauwen.

‘Ja of nee?’

‘Wat houdt dat dan in, als ik vragen mag?’

Zijn blik werd killer. ‘Ja of nee?’

‘Oké. Ja dan.’

Marieke had hierbij totaal geen idee wat Verbeek van plan was. Daarentegen stond de manier waarop hij praatte haar wel aan. Hij was duidelijk van het dominante type.

‘Volg maar.’

Marieke stond op en liep naar een deur schuin achter zijn bureau, waar hij direct heen was gelopen.

‘Wacht even,’ zei hij. Daarop liep hij terug naar zijn bureau en pakte de telefoon.

‘Deze afspraak loopt uit. Blokkeer het komende uur in mijn agenda. Niet storen.’ Daarna hing hij op en liep terug naar de deur. Hij stak een sleutel in het sleutelgat om vervolgens de deur te openen. Marieke volgde elke handeling nauwlettend. Daarbij dwarrelde de woorden van de man die hij in de telefoon zei, door haar hoofd.

Nadat de deur open was, liet hij haar voor gaan. Hij stapte vervolgens ook naar binnen en sloot de deur achter zich. Deze draaide hij op de knip. Marieke vond het wel apart hoe Verbeek deed. De kamer oogde als elke andere ruimte die ze net had gezien.

‘Jij gaat me laten zien hoe strikt je bent in het communiceren.’

‘Hoe dan?’

‘Daarbij ga je geen vragen stellen. Ik weet dat het je zal bevallen.’

‘Ik snap het niet.’

‘Je hoeft het niet te snappen. Het wijst zichzelf ...