Communicatie Als Bindmiddel - Sex Verhalen

Communicatie Als Bindmiddel

De reis was flink geweest. Lichtelijk vermoeid stapte Marieke uit haar auto, nadat ze deze op een plaats voor het personeel van het ziekenhuis had geparkeerd. Door haar ervaring nam ze de moeite niet meer om dit nog te vragen. Misschien was het een tikkeltje arrogant, maar van de andere kant, zij wilden ook dat ze het halve land zou doorkruizen voor een training. Communicatie was het gebied waarop de dame verschillende trainingen aanbood.

Ze streek even door haar blonde piekhaar terwijl ze in de achteruitkijkspiegel van haar auto keek. Vervolgens zette ze haar make-up nog een beetje aan. De warmte in. De stappen richting het grote witte gebouw gingen gepaard met steeds heftiger vloeiende druppels zweet. Marieke hield van de warmte, maar niet als ze zaken moest doen. De schuifdeur leek verder weg dan vermoed. Elke stap was er een teveel.

Toen ze eenmaal binnen was en de klap van het andere klimaat had gehad, dook ze eerst het toilet op. Professionele handelingen. Deodorant verversen en een flinke spuit van een heerlijk geurtje dat ze onlangs van haar minnaar had gekregen. Vervolgens de blik strak in de spiegel. Haar rokje was net lang genoeg om haar kousen te bedekken. Marieke was tevreden over wat ze zag. Ze was er klaar voor. De consulente liep de toiletten als een parmantige zakenvrouw vol goede moed uit om zich vervolgens te melden aan de receptie.

Niet veel later zat ze bij een relatief jonge chef aan het bureau die zich had voorgesteld als Verbeek. Geen ...

... voornaam. Marieke liet de details in zijn kamer goed tot haar doordringen, terwijl hij zijn zegje deed. Ondertussen probeerde ze ook een beeld van hem te krijgen. Waarschijnlijk voor of half in de dertig. Waarschijnlijk getrouwd. Of net gescheiden. De sporen van een trouwring waren zichtbaar om de ringvinger van zijn linkerhand. Sporten deed hij waarschijnlijk ook.

Toen Marieke haar verhaal deed, zat hij ietwat voorover. Zijn ellebogen rustten op de rand van zijn eikenhouten bureau. Dat bureau paste overigens helemaal niet bij de moderne, steriele entourage van het ziekenhuis. De man, waarvan ze eigenlijk zijn naam alweer vergeten was, keek zo net over zijn brilletje. Het was een karakter dat zo uit de film zou kunnen komen. Of uit de politiek. Communicatie. Daar ging het om. Hij was blijkbaar geamuseerd door haar woordje over wat ze in gedachte had. Zijn non-verbale communicatie liet dat merken. Terwijl het gesprek zich vervolgens over het traject wat zou worden ingezet, ging, analyseerde Marieke hem beter. Hij zou best wel eens een dominant type kunnen zijn. Zou hij daarom gescheiden zijn? Of zou hij daarom al op deze leeftijd zo’n baan hebben. Marieke zag de samenwerking wel zitten. Daarbij keek ze nu niet naar de rijkelijke financiële tegemoetkoming voor de training van drie dagdelen. Ze wilde wel met deze man samenwerken.

Toen Verbeek haar vroeg of ze een beeld had van de afdeling waar het om ging, moest ze dat ontkennend beantwoorden. Daarop bood hij een korte rondleiding ...