Yolanda 3 deel 11 - Sex Verhalen

Yolanda 3 deel 11

... school?”

Yolanda keek Sanne aan. “Nee, ik studeer niet meer. Ik werk voor meneer Verstraten.”

“Wat leuk!” Sanne klonk een beetje somber, hoewel ze opgewerkt probeerde te klinken. Meneer Verstraten startte de motor en reed rustig weg.

“Zou je je gordel niet eens om doen?” vroeg hij aan Sanne.

Sanne keek naar buiten. “Ik heb ruzie met mijn ouders... Om de gekste dingen. Ik kan me niet concentreren, ik haal veel...” Ze slaakte een kreet toen meneer Verstraten opeens remde en ze tegen zijn stoel aan viel.

“Je gordel,” zei hij nadrukkelijk.

Ze deed haar gordel om en hij reed weer verder.

“Ik haalde veel onvoldoendes,” maakte Sanne haar zin af. “Is het goed als ik rook?”

Meneer Verstraten antwoordde: “Als je wil roken geef je het maar aan, dan stop ik wel ergens, maar in mijn auto wordt niet gerookt.”

De telefoon van meneer Verstraten ging weer. Hij pakte hem van het dashboard en zette hem op de luidspraak. “Ja?”

“Hallo, Edwin, met Frans nogmaals. Er is een keukenhulp ziek.”

Yolanda zei voor meneer Verstraten kon antwoorden: “Er zijn vast wel leerlingen met straf die kunnen bijspringen.”

“Nog niet,” antwoordde Frans.

“Kies er maar twee uit die kunnen helpen,” antwoordde meneer Verstraten en hij hing op. Hij sloeg af bij een benzinepomp. Hij reed echter voorbij de pomp en reed naar het parkeerterrein. Hij stapte uit en liep om de auto heen. Hij trok de deur aan Yolanda’s kant open en bukte zich. “Haal je benen opzij.”

Ze deed wat hij vroeg ...

... en hij haalde metalen handboeien tevoorschijn en de gag. “Doe je truitje en rokje uit.”

Yolanda werd een beetje rood. Sanne zat immers op de achterbank.

“Moet ik het herhalen?” vroeg meneer Verstraten.

Yolanda trok onzeker haar truitje uit en knoopte het rokje los.

“Zittend gaat dat niet goed,” zei meneer Verstraten. “Kom naar buiten en doe hem dan uit. Hou je knieën gestrekt.”

Yolanda twijfelde. Er reden veel auto’s langs het terrein. Ze stapte uit en liet snel haar rokje vallen.

Meneer Verstraten fronste zijn wenkbrauwen. “Trek maar weer omhoog, en laat hem dan langzaam langs je benen glijden. We hebben geen haast, en hoe meer je treuzelt, hoe meer mensen je zullen zien.”

Yolanda trok haar rokje weer omhoog en liet hem toen weer langzaam langs haar benen zakken. Ze bukte zich voorover en hield haar knieën gestrekt. Ze stapte eruit en hield het rokje vast.

“Stap in,” zei meneer Verstraten. Ze ging weer zitten. Hij gooide het rokje en truitje op de achterbank en deed de handboeien om haar pols. Hij haalde ze tussen het handvat van de deur en maakte haar andere pols vast. Toen deed hij de gag in haar mond en maakte de riempjes achter haar hoofd vast. “Zo, dat zal je wel leren dat ik mijn eigen telefoontjes wel kan afhandelen,” zei hij en hij ging weer achter het stuur zitten.

Door zijn spiegel zag hij Sanne met een verbijsterd gezicht zitten. “Als je nog wil roken moet je het nu doen.”

Sanne knikte en stapte uit. Ze haalde een pakje sigaretten uit ...