Voetjes op de grond (3) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (3)

... ook het beste en omdat zij haar glas op het aanrecht zette, deed ik dat ook maar. Ze draaide zich terug in mijn richting en plots keek ze me met een ernstige blik aan.

“Marianne, ik kan maar beter eerlijk zijn tegen je. Sinds vrijdagmiddag heb ik uitgekeken naar dit moment waarop jij en ik eens ongestoord kunnen samenzijn. Vind je dat niet vreselijk?”

“Hélemaal niet. Ik keek er ook heel erg naar uit.” Het leek me niet het moment om op te biechten dat ik tegen mijn zin was meegekomen. Het was zinloos in om nu de sfeer te verpesten en dus kon ik dat maar beter voor mezelf houden. Bovendien leek dat ondertussen alweer zolang geleden dat het er niet echt meer toe deed.

“Blij van dat te horen, Marianne. Misschien mag ik je dan wel iets persoonlijks vragen?”

“Natuurlijk.”

“Heb jij een vriendje?”

“Euh… Nee.” De plotse wending die ze aan het gesprek gaf, verraste me nogal.

“Een ex vriendje misschien?”

“Nee..,” zei ik aarzelend, “ook niet.”

“Kom nou, Marianne. Een mooi meisje zoals jij… Je mag het me gerust zeggen hoor. Ik vertel het niet verder.”

“Dat is het probleem niet, Suzanne.”

“Oh nee? Wat dan wel?”

Opnieuw aarzelde ik. Hetgeen op mijn lippen lag, wist in mijn directe omgeving immers niemand. Alleen aan Danielle had ik het verteld, maar dat was niet bepaald een succes geworden. Zou ik Suzanne wel durven zeggen wat ik een paar weken eerder niet eens tegen mijn eigen moeder had durven bekennen. Wat als ze me zou uitlachen? Plots voelde ik ...

... haar hand op mijn wang.

“Zeg het maar,” zei ze zacht. “Zo erg kan het niet zijn.” De warme blik die ze me daarbij toestuurde, hielp me over de streep.

“Suzanne, ik… ik val op meisjes… én vrouwen.”

Gedurende enkele seconden keek ze me uitdrukkingloos aan maar dan knikte ze me glimlachend toe.

“Ik vermoedde al zoiets,” zei ze. “ Weet je het zeker?”

“Op dit moment… heel zeker.” Het was niet gelogen want met deze knappe, volwassen vrouw zo dicht bij me in de buurt waren mijn twijfels verder weg dan ooit. Toch was ik best een beetje nerveus, want ik had er geen idee van hoe ik haar woorden mocht interpreteren.

“Heb jij wel eens staan zoenen met een jongen?” vroeg ze.

“Nee.” De gedachte daaraan alleen al stuurde een onaangename rilling door mijn lichaam en ergens had ik het idee dat Suzanne dat opmerkte.

“En met een meisje?”

“Euh, ja. Onlangs op vakantie, met een Duitse meid.”

“En hoe was dat?”

“Best lekker.”

“Alleen… lekker?

“Lekker opwindend, vurig… bijna dwingend zelfs.”

“Hmm. Niet helemaal een typisch vrouwelijke zoen dus.”

“Hoe bedoel je?” vroeg ik.

“Ach Marianne…” zei ze met een zucht, waarna ze een tijdje dromerig langs me heen keek.

Toen ze me weer aankeek, voelde haar lieve glimlach aan als een warme streling, al kan het feit dat ze plotseling héél dicht bij me kwam staan daar ook wel de oorzaak van geweest zijn.

“Marianne, soms denk ik wel eens dat het vandaag de dag voor een tienermeisje heel wat moeilijker moet zijn om ...