Jing Tian - 1 - Sex Verhalen

Jing Tian - 1

... en daarboven de slaapvertrekken. Het was een hard leven, maar het leek allemaal ontzettend eerlijk en puur. Chi. Op het plein werden de trainingen geleid door twee instructeurs. Binnen was een hele andere groep bezig, waar niemand van buiten zich mee leek te bemoeien. Ook ik was geadviseerd hun niet te storen. Hun waren een klas verder, of zo. Na een week werd ik benaderd door Shang Xi, de oude meester, zal ik maar zeggen en de andere twee die de klas leidden op het plein voor/achter zijn huis; Mosdoorn en Qun. Mosdoorn altijd in het diepe blauw gekleed en zo liet hij weten dat hij boven de rest stond. Qun was meer een met zijn leerlingen en ‘verlaagde’ zich tot hun niveau, had ik Mordoorn wel eens horen zeggen. Zo zag ik het niet. Qun was een fijne instructeur om die reden alleen al. Ik nam m’n bestaan hier, zoals je misschien al merkt, vrij snel serieus. Het voelde gewoon allemaal goed. Al kwam daar wel snel verandering in nu. Shang sprak tot me: ,,Iedere student krijgt zijn eerste wapen van ons; twee stukjes linnen die om de handen gebonden moeten worden. Vechten met onze vuisten.’’ Begon hij dan. ,,Die heb jij nooit gekregen.’’ Ging hij door. Ik keek naar m’n handen. Die waren ook zo glad als nooit te voren. Alsof ik niet elke dag op hangende zakken heb staan inslaan. ,,Echter; jouw wapens zijn wel jouw handen. Onder andere.’’ Ik keek hem verbaast aan. Hij zuchtte wat ontmoedigd en ook de andere twee keken wat ongemakkelijk. ,,Wat we van je gaan vragen is niet ...

... makkelijk. Maar het loopt samen met alles waar we voor staan. We gebruiken liever geen geweld.’’ Ik slikte meteen en vroeg me nu toch echt af of ik er nog goed van af zou komen. Maar meester Shang Xi zag de schrik in mijn ogen, en stelde me gerust. ,,Nee, we doen je niets. Zo bedoel ik het niet…’’ En toch was er weer aarzeling aan het einde van zijn stem. ,,Ik kan dit beter alleen doen.’’ Zei hij toen tegen de andere, die ons ook meteen alleen lieten nadat ze ons een eerbiedig knikje gegeven hadden. ,,Wat is er allemaal aan de hand? Ik hoopte dat het niet nog gekker zou worden.’’ Lachte ik maar ongemakkelijk, terwijl hij me meenam naar het heuveltje achter de rotsen waar ik hem voor het eerste ontmoette. Hij kwam dicht op me staan, en pakte met elk een klauw, elk een pols en lichtte mijn handen op voor zijn gezicht. Hij zuchtte nogmaals ontmoedigd. ,,Ik haat dit.’’ Hij ploeterde overduidelijk met iets. De laatste dagen had hij me alles gegeven hier, en ik vond het vervelend om hem zo te zien. ,,Ik heb je verteld over het einde van Shen-Zin Su. Het nadert. Sneller dan ik dacht.’’ Zuchtte hij dan. ,,Je moet ons helpen. Ons herenigen… op jouw manier.’’ Ik proefde wanhoop in zijn stem, en keek hem bezorgd aan. Ik had niet veel om te strijden, maar voelde me op de een of andere manier ontzettend verbonden met dit land, deze plek en de personen die ik zover ontmoet had. ,,Meester? Wat is het wat u van me moet vragen?’’ Vroeg ik hem eerbiedig en glipte uit zijn klauwen en knielde zelfs voor ...