Jing Tian - 1 - Sex Verhalen

Jing Tian - 1

... verwacht bij een panda. Of een Pandaren… wat dan ook. Ik stapte dichterbij en voelde me ongemakkelijk. Ik werd bekeken alsof ik iets was, wat ze nog nooit hadden gezien. Maar dat bleek ook zo te zijn. ,,Er komen hier nooit mensen. Sterker nog. Je bent de eerste. Vergeef ze hun ongeloof… en hun slechte manier van staren.’’ Legde hij uit en eindige hij wat strenger waardoor iedereen wakker leek te schrikken. ,,Ze is mooi…’’ ,,Zo slank…’’ ,,Die benen…’’ ,,Haar huid…’’ Het was gefluisterd. Gerumoer. Maar ik hoorde het goed, als wist ik niet wie het zei. Ze leken het allemaal te denken. Het ongemak groeide dan ook. Ik kneep m’n vuisten samen, en sloot m’n ogen. Het was misschien gewoon een droom. De oude man liet de rest ook zo fluisteren, terwijl het best wel kwetsend was op een bepaalde manier. Zo kwam het over dan. ja, ik was anders. Maar hun toch ook… De meisjes waren nog wel het gemeenst. Die bedoelde het ook echt gemeen, waarbij ik bij de heren meer ongeloof bespeurde in het algemeen. De meester liet het maar zo. Hij keek naar me, nadat ik m’n ogen had geopend en zag dat ik niet droomde, en zag hem glimlachen. Daarbij kwamen zijn hoektanden bloot te liggen, en al met al, voorspelde het toch niet heel veel goeds allemaal. Hij nam me echter weer mee terug, en beval iedereen door te gaan en scherp te blijven.

-

,,Jij bent geen Pandaren.’’ Zei hij me toen. Geen verrassing daar. ,,Normaal gesproken zou ik je laten mee trainen met de rest. Zodat je sterker wordt. Maar zij ...

... zijn veel sterker. Groter. Zwaarder gebouwd. Het zou niet eerlijk zijn.’’ Ging hij daarna door. Ik voelde me lichtelijk gekrenkt in m’n eer. ,,Ik kan dat hoor.’’ Zei ik dan ook, ver voor m’n beurt. Hij gromde even bedachtzaam. ,,Jouw weg loopt anders.’’ Voegde hij er alleen aan toe. ,,Pff, ik kan ze allemaal wel hebben. Ik ben kampioen van mijn staat geworden. Een beertje hier of daar schrikt mij niet af.’’ Ik zei het voordat ik het door had. En ik schrok dan ook van mezelf. Van m’n brutaliteit. Hij keek me niet aan, maar geërgerd over me heen. Ik bedacht me net dat dit niet de goeie plek en de juiste tijd was om vijanden te maken. Ik wist niet waar ik was, en hoe ik weer thuis kon komen. Als dat nog kon, ten minste. Maar hij floot toen. Lang en hard. Het galmde door m’n lijf heen. Hij keek over het plein, waar de rest gewoon doorging, maar waar hij net als ik een enkeling onze kant op zag komen. Het individu naderde ons. ,,Dit is Lam.’’ Zei hij me toen, en stelde me voor als Jing. ,,Hoi.’’ Zei ik toen. Zachtjes en van mijn grote mond was geen spoor meer te bekennen. ,,Hij… praat niet. We noemen hem ook wel ‘stille’ Lam. Maar hij is alles behalve lam, en dat gaat hij je bewijzen.’’ Hij knikte naar Lam die meteen een houding aannam, en bij mij begon de adrenaline nu ook te stromen. Nu stond ik opeens tegenover zo’n pandakerel en moest ik het maar laten zien. ,,Gebruik alleen je ‘tijgerpalm’, we willen wel dat ze heel blijft.’’ Het intimideren was begonnen, zoals ik dat ook kende ...