Quint's Liefde - 23 - Sex Verhalen

Quint's Liefde - 23

... daarvan staat haar mond open. Ze schrikt overduidelijk. ‘Quint…’ zegt ze verbaasd. Als een emotioneel wrak, begin ik weer te huilen. Alsof ik de laatste dagen niks anders doe. Ze trekt me naar binnen, sluit de voordeur en sleept me zowaar de woonkamer binnen. Ze begint me te knuffelen. Maar om een of andere reden schrik ik en ga ik een paar centimeter opzij zitten. Ze kijkt me even verbaasd aan. Opnieuw knuffelt ze me. Maar als een stijve hark knuffel ik niet terug en kijk ik nog steeds voor me uit. Er wordt geen woord gezegd, totale stilte. Alleen het getik van de klok en m’n gesnik is hoorbaar. Tot m’n gesnik voorbij is, laat ze me los. ‘Waar was je ineens gisteravond? En wat is er in godsnaam gebeurd?’ vraagt ze. ‘Waar moet ik toch beginnen’ vraag ik mezelf af…

Maandagochtend, vóór de kerstvakantie:

Dat is er dus gebeurd, ik heb het Kim ook tot in de detail verteld, met enige schaamte en pijn. Maar als ik het iemand kan vertellen, dan is zij het wel. Nog steeds voel ik me dus nog schuldig, schuldig tegenover Stenn. Ik wilde het totaal niet wat er met Jorne is gebeurd. Het liefst wil ik het vergeten, deze herinnering onderdrukken en doen alsof het nooit is gebeurd. Maar ieder moment van de dag dat ik Jorne zie op school, denk ik eraan. Maar sinds kort, kan ik er beter mee om gaan. Ofja, eigenlijk met alles. Na wat er is gebeurd met m’n pa, het ongeluk… Het praten heeft echt geholpen. Het was niks intensiefs, alleen m’n verhaal vertellen. Alleen dat al zorgde er voor ...

... dat ik het een plek kon geven en door kon gaan. Ik ben toch wel trots dat ik dat heb overwonnen, trots dat ik die obstakel achter me heb liggen nu. Behalve Jorne en ik, weet alleen Kim wat er is gebeurd. We hebben elkaar gezworen om het voor ons te houden. Jorne moet wel z’n mond houden, omdat we beiden weten dat hij degene is die er mee is begonnen en er problemen mee kan krijgen als het uit komt. Dus voor z’n eigen bestwil houdt hij zijn mond dicht. Opnieuw kijk ik weer naar m’n scherm van m’n iPhone. Nog steeds staat daar de foto van Stenn die hij heeft geplaatst. ‘Poah, wat ben ik toch verliefd op die jongen’ gaat er door me heen. De laatste weken is het contact tussen Stenn en mij verbeterd. Hij gaat weer met m’n vriendengroep om, is weer aanwezig in de groepsgesprekken op app en met Nederlands waren we zelfs een duo voor een presentatie en hebben we die samen in elkaar gezet. Door het voorval met Jorne, ging ik niet meer naar feestjes. Ik had een angst, een angst dat het weer zou gebeuren. Maar Stenn drong aan dat ik alsnog moest gaan. Uiteindelijk ging ik, en ik had er geen spijt van! Ik heb zelfs met ‘m gedanst en veel gepraat. Ik heb er de volle vertrouwen in dat het weer goed komt, maar dan wel als vrienden. Ik wil mezelf niet teleurstellen dat we uiteindelijk alsnog geen relatie meer krijgen, al hoop ik dat natuurlijk wel. Maar als ik nog kans wil maken, dan moet ik degene zijn die de stap zet. ‘En die stap moet wel vandaag zijn’ zeg ik zachtjes tegen mezelf. Ik ...