Valentijnsbrief - 2 - Sex Verhalen

Valentijnsbrief - 2

... ik liet eindelijk toe hoe het leven me vroeg in vrijheid te denken over mijn verlangens. Hoe ik bij jou zag dat je eenzelfde soort proces doormaakte, dat jij van een onzekere man een kerel van zelfvertrouwen werd doordat we met steeds meer ervaring met elkaar neukten.

Het was een ontdekkingstocht met geweldige hoogtepunten en soms diepe dalen.

Maar we durfden tenminste!

Onze eigen verlangens eindelijk als normaal beschouwend. Normaal omdat ze uit onszelf voortkwamen en niet uit een norm van hoe het zou moeten of dat het zou mogen.

We zongen los uit onze omgeving en alles draaide een tijd lang alleen om genot.

We hadden zoveel in te halen. Er zit en zat woede in mij, die eruit moest. Jij was mijn bevrijder en tegelijk mijn gewillige slachtoffer.

Ik wilde je vernederen, pijn doen, je kwetsen. Op jou projecteerde ik alles wat ervoor in mijn leven fout was gegaan. Jij gebruikte mij daarvoor al was het in mindere mate.

Je was dienstbaar en lijdzaam. Je gaf me de ruimte. Niemand zal het snappen als ik zeg dat het bijna een spiritueel moment was van jouw overgave toen je je mond open deed mij aanmoedigend.

Ik ben er ook niet trots op, maar het werkte helend voor me dat jij jezelf wegcijferde toen ik ineens besloot in je mond te plassen. Alles wat me dwars had gezeten in het leven mocht ik vervolgens op jou projecteren en zo compenseren.

Jij op jouw beurt mocht de man in jezelf ontdekken. Ik heb het geloof ik letterlijk gezegd dat je eens een tijdje alleen ...

... met je lul moest denken.

Ik zag je groeien toen ik je aanmoedigde.

Het is waar wat je zegt. We deden elkaar pijn uit nieuwsgierigheid om te ervaren tot hoe ver we zouden gaan.

Maar ik zag ook dat je op je tenen ging lopen. Je acteerde iemand die je diep van binnen niet was. Je bent geen natuurlijke neukheld. Je voelt je het meest op je gemak als je dienend mag zijn en daarvoor gecomplimenteerd wordt. Dat is ook hoe ik je het liefste zag ( en zie!).

En nu zijn we vijf jaar verder. Ik eindelijk vrij en jij in wanhoop vol twijfelend verlangen naar mij.

Ik heb goed nagedacht hoe ik verder wil gaan in mijn leven.

Ik wil de bitch zijn, die altijd in me verscholen heeft gezeten. Ik wil kleineren en het heft in handen nemen. Het nooit meer loslaten.

Mijn pathetisch zielige ex, die dacht dat mijn afhankelijkheid van zijn geld me wel in toom zou houden. Het voelde zo goed toen ik de handtekening zette die mijn scheiding bezegelde. De angstige hopeloze blik van die wezel die eindelijk besefte dat hij met lege handen stond.

Om dat te vieren ben ik ’s nachts naar een seksclub gegaan. Het was zo bevrijdend om me uit te laten wonen door vier wanhopig in me pompende kerels die niet beseften dat ze niet meer dan een object voor me waren op dat moment.

Het was compensatie. Maar is compensatie is een mooie stuwkracht voor de rest van mijn leven?

Ik wil alleen nog maar dominant zijn want ik stel vast dat ik het eigenlijk altijd geweest ben, ook al was het heel lang ...