Mini - 25 - Sex Verhalen

Mini - 25

... denkt te gaan brengen, vriend. En waar mijn oudere, maar immer naïeve tweelingzus gaat ‘maffen’. Daar tussenin moeten minimaal drie gecertificeerde Lips-sloten, een slotgracht met hongerige krokodillen én een roestvrijstalen kuisheidsgordel liggen, anders gaat het feest niet door en neem ik mijn lieve en onschuldige zusje weer mee naar Wageningen.”

Ton trok een wenkbrauw op. “Als het jouw roeping is om de maagdelijkheid van je zus intact te houden… probeer dan maar tussen ons in te gaan liggen!” “Echt niet!” snauwde Clara. “Ik heb al een keer met Mel op een negentig centimeter breed bed geslapen. Toevallig ook in dit huis. Dát was al geen pretje, met jou erbij wordt het helemaal wakker blijven!”

Ik trok een wenkbrauw op. “Ja, dat haal je de drommel, lieve zus. Dat gebeurt vaker als je de eerste keer als verliefd stel bij elkaar slaapt…” Beide ouderparen gierden van het lachen.

Joline vond het nodig om de verwarring nóg groter te maken. “Oh? Dus… Met je zus slaapt het al nauwelijks en met mijn broer erbij wordt het helemaal hopeloos? Het ligt dus aan mijn broer begrijp ik? Pas op hé, het is wel mijn lieve jongste broertje! Geen slecht woord over hem, want dan ga ik mijn nagels slijpen!

Maar om alle ruzie over slaapgebrek voor te zijn, stel ik het volgende voor: Clara slaapt op de eerste en Melissa doet haar plicht op de tweede logeerkamer. Ton snurkt beneden in de garage. Ik lig prinsheerlijk in het tweepersoonsbed en Kees houdt de wacht achter de voordeur. En ...

... als Ton naar beneden is gegaan, zetten wij de lift buiten werking en blokkeren de trap. Dan kan iedereen goed maffen, is er ook geen gedonder over maagdelijkheid en zitten we over negen maanden ten minste niet met z’n allen om een kraambed in Wageningen. Deal?”

Pa, Ma, Rob en Tony lagen in een deuk van het lachen. “Kom Mel, we gaan naar huis”, zei Pa. “Pak je spullen, neem afscheid en ga maar met ons mee. Dit is hopeloos. Je missie eindigt hier. Niets meer aan te doen.” Melissa trok een gespeeld pruillipje. “Vaarwel lieve zus… Ik heb m’n best gedaan… Doe mijn groeten aan je maagdelijkheid!” Dramatisch vloog ze Clara in de armen, die melig antwoordde: “Daar ben je wel wat laat mee, lieve Mel…”.

Melissa wendde zich vervolgens tot Ton en beet hem toe: “Als ik slechte dingen over je hoor, ga je over de knie!” “Dat lijkt me héél aangenaam, aanstaande schoontweelingzus. Ik zie ernaar uit”, zei Ton droogjes.

We namen lachend afscheid en even later reden er twee auto’s de parkeerplaats af: eentje richting Malden, de ander naar Amersfoort, via Wageningen.

Eenmaal weer binnen ruimden we de grootste troep op het terras op, op twee stoelen en de bank na. “Zo lui… Nog wat drinken?” Ton en ik namen een biertje, de dames kozen rode wijn. Joline wees naar de keuken. “Ton en Clara, willen jullie voor de hapjes zorgen? Ach nee, laten we dat maar niet doen, dan zijn we wéér 20 euro en een uur werk aan hapjes kwijt…” “Kijk uit zus, anders ga jíj over de knie!” Ton trok aan haar ...