Vuur - De Kunst Van Passie - Sex Verhalen

Vuur - De Kunst Van Passie

... van de van de bomen om ons heen, en de vlekken licht zorgen ervoor dat de enorme bende er zowaar gezellig uitziet. Ik nies van de chemische geuren van verf en oplosmiddelen, terwijl hij een half afgemaakt schilderij van een slanke hand met een vuurrode appel erin uit de ezel tilt en het voorzichtig tegen de muur zet. De verf is duidelijk nog nat, dat verklaart in ieder geval waarom hij zo laat was. Een nieuw, wit doek staat nu op de ezel.

Het geblokte houthakkershemd gaat uit, en hij bindt een doek om zijn hoofd om de donkere krullen uit zijn gezicht te houden, draait zich om en geeft me een kwast.

‘Ga je gang.’ zegt hij, en hij wijst naar het palet met alle kleuren klodders verf voor me.

Aarzelend pak ik het palet, en ik hou het met de kwast onhandig vast. Ik negeer zijn zachte gegniffel, en kijk naar het witte doek voor me. Ik voel zijn ogen langs me glijden. En zo sta ik zeker een minuut voor het doek voor ik het opgeef. Ik laat de kwast zakken, mijn schouders omlaag.’

‘Hoe weet jij nou wat je wilt maken?’ vraag ik hem, enigszins gefrustreerd. Ik voel me alsof ik gefaald heb. Geen prettig gevoel, ik ben het niet gewend.

Hij wrijft met een vinger zacht over mijn blote arm. ‘Alles kan inspiratie zijn.’ zegt hij. ‘Wat vind jij mooi?’

Wat vind ik mooi? De laatste kwartaalcijfers die zeggen dat we harder groeien dan we in acht jaar gedaan hebben? De miljoenendeal met die Chinese handelaar, over het staal dat we hem gaan leveren voor zijn nieuwe lijn luxe ...

... jachten? Het is triest dat ik geen beter antwoord heb.

‘Wat vind jij dan mooi?’ vraag ik hem daarom.

‘Vrouwen.’ zegt hij simpel, en hij kijkt me lachend aan met jongensachtige ogen, en zijn ogen volgen mijn hele lichaam naar beneden. Ik ben even van mijn stuk gebracht, probeer mijn waardigheid te herwinnen door met mijn ogen te rollen, maar ik voel mijn hart iets sneller slaan. Ik draai me terug naar het doek.

‘Ik schilder graag wat ik zie.’ zegt hij, terwijl ik hem dichterbij voel komen. Ik draai mijn hoofd. ‘Wat zie je?’ vraag ik. Hij kijkt me indringend aan.

‘Vuur.’ zegt hij, vlak naast mijn oor, en ik voel zijn adem in mijn nek. Hij legt een brede kwast in mijn hand, en doopt het samen met mij in de rode verf. Een paar grove vegen op het doek en ik voel zijn lippen in mijn nek, zachtjes langs mijn huid strijken, terwijl zijn vrije arm zich stevig om mijn buik trekt. Zijn lippen glijden naar beneden naar mijn schouders, en een rilling loopt over mijn rug. Hij zet nog een paar ogenschijnlijk willekeurige strepen. Eerst meer rood. Dan het oranje. Hij doopt mijn perfecte manicure samen met zijn grove vingers in een blik gele verf, en samen laten we het geel door de vlammen vloeien. En dan, gek genoeg, blauwe strepen met een dun penseel sierlijk tussen de kleuren aangebracht, kronkelend door de likkende vlammen. Het past.

Samen kijken we naar het resultaat, terwijl hij de doek van zijn hoofd trekt en er zijn handen mee schoonveegt, om het vervolgens in een hoek te ...