Mini - 40 - Sex Verhalen

Mini - 40

... klets even gezellig met elkaar en zorg dat je de file voor bent. Joline, Angelique: dank voor de snelle service dat we hier terecht konden.”

De aanwezigen keken elkaar aan en het geroezemoes begon weer. Frits trok aan m’n arm. “Kees: wie wordt de nieuwe plaatsvervanger?” “Ik weet het niet, Frits. Dat is Theo z’n beslissing, oefen ik geen invloed op uit. Jullie kunnen het allemaal.” Hij keek me strak aan en zei: “Kees, ik weet één ding zeker: er zijn geen vrijwilligers.” Ik gaf een klap op zijn schouder. “Ik weet ‘t. En dat zie ik als groot compliment. Maar iemand moet het doen.” We liepen richting de bar. Ik zag Joline met Gonnie praten en ik keek Angelique dus aan. “Gefeliciteerd dame. Heeft u een alcoholvrij biertje voor deze twee Piraten?” Een halfuurtje later was de zaal vrijwel leeg. Theo, Klaas en ik hielpen de dames om de zaal weer netjes te maken en om vijf uur zaten we in de auto.

Joline keek me aan. “Wát een dag, zeg. Even bijkomen hoor. Maak me maar wakker als we Veldhoven binnenrijden.” Ik keek haar aan en ze onderschepte mijn blik. “Jij voert iets in je schild, meneer Jonkman! Voor de draad ermee!” Ik gniffelde. “Jij wilt vanavond dus goeie sex, begrijp ik?” “WÁT?” “Lieve Freule, vanochtend heb ik uit uw eigen mond de volgende tekst vernomen: ‘Met het uitzicht op een goeie vrijpartij slaap ik altijd goed.’ Einde citaat. Aan aangezien je nu aanstalten maakte om even goed te slapen, concludeer ik daaruit dat ik vanavond aan de bak moet. Da’s niet erg hoor, ...

... maar ik wil het graag even zeker weten, zodat ik geestelijk en lichamelijk erop in kan stellen…” Joline snoof minachtend. “Ha! Alsof jij daar veel tijd voor nodig hebt. Ik hoef mijn rok maar een paar centimeter hoger op te tillen dan normaal en jij staat al klaar om me te bespringen. Neem een ander in de maling…”

Ze keek me aan en knipoogde. “Als je me nu even lekker laat doezelen, zal ik zien wat we voor elkaar kunnen betekenen vanavond. Dus: niet te hard rijden, geen onverwachte bewegingen, rustig remmen en kalm optrekken. En zet Bach maar aan. De man heeft prima slaapliedjes geschreven.” Ze schoof haar stoel naar achteren, pikte een kussen van de achterbank en deed haar ogen dicht. Even later had ik “Das Wohltemperierte Klavier” in de playlist opgezocht en vulden zachte pianoklanken de cabine van de Volvo. “Prima slaapliedjes, zoals ik al zei…” mompelde Joline. De barbaar.

Eenmaal in Veldhoven aangekomen gingen we eerst boodschappen doen: Joline moest nog even naar een drogist en ik ging de supermarkt in. Vandaag bestond het diner uit boerenkoolstamppot met verse worst en een toetje. Eenmaal weer in de auto vroeg Joline: “Wat eten we vanavond?” “Wat dacht de freule van een echte boerenmaaltijd? Boerenkoolstamppot met verse worst? En een lekker toetje uit een bakje van de koeling?” Joline antwoordde geaffecteerd: “Een boerenmaaltijd? Ik weet niet of mijn delicate gestel dat kan verteren, hoor. De adel is wat beter gewend…” “Dan heeft de adel vanavond mooi pech, want het ...