Mini - 40 - Sex Verhalen

Mini - 40

Verder gebeurde in Gorinchem die dag weinig bijzonders: ontwerpen, tekeningen checken, overleggen met diverse mensen, telefoontjes, mails… Tot er rond twee uur een mail van Theo aan ‘all users DT’ binnenkwam. Hij verwachtte iedereen om 16:00 in de grote kantine op de 1e verdieping ‘voor wat huishoudelijke mededelingen’.

En om half drie kwam Joline bij mij bureau binnen. “Kees, Angelique en ik kregen een mail van Theo; hij wil om vier uur de kantine gebruiken en wil dat wij bij zijn verhaal zijn. Weet jij wat hij wil gaan zeggen?” Ze oogde wat nerveus. “Waarschijnlijk gaat hij zeggen dat hij iedereen, die hem ’s morgens met drie zoenen begroet, op staande voet ontslaat.”

Joline schudde haar hoofd. “Doe niet zo flauw. Weet jij het?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Maar denk even na: Henk viert zijn aanblijven bij het Piratenteam, jij en Angelique doen ’s morgens vroeg wel hele vreemde dingen met onze geliefde directeur, iedereen binnen DT weet dat we op onze tenen lopen… Eén en één is twee. En jullie wil hij voorstellen als nieuwe gezichten binnen het bedrijf. Dus: maak je niet sappel, behalve om één ding: hij zou jullie wel eens terug kunnen pakken voor die actie van vanochtend…”

Joline kleurde. “Hmmm… Ik zal Angelique voorbereiden.” Ik grinnikte. “Doe maar. Anders gaat dat arme kind af als een gieter. By the way: heb jij al met Gonnie en consorten gepraat?” Ze schudde haar hoofd. “Nee. Wilde ik doen nadat het nieuws officieel bekend was gemaakt. Morgen zal het dus ...

... plaatsvinden, denk ik.” “Wel zo netjes richting Theo. Ik ga Fred eens bellen. Eens polsen of hij al een besluit heeft genomen. Dan kan ik dat meteen aan Theo vertellen.”

Ik pakte meteen de telefoon. “Foxtrot, hier 22Bravo, over.” Ik gebruikte mijn radiocode uit Afghanistan. Fred pikte het meteen op. “Hier Foxtrot, over.” “Hier 22Bravo… Reactie thuisfront?” Een lach weerklonk. “Positief. Dus: maandag en dinsdag heb ik vrij.” “Mooi. Maandag 09:00 melden bij de receptie. Adres volgt via mail. En maandagavond bij ons eten.” Hij grinnikte. “Roger.” Ik sloot af met: “22B, uit.”

We verbraken de verbinding en ik keek Joline aan. “Zijn jullie altijd zo beknopt?” “Als we de radiotelefonieprocedure volgen wel. Als we onder elkaar zijn… ach, dan kan het nog wel eens uitlopen en luidruchtig zijn…” Ze lachte. “Ja, dat heb ik gemerkt… Enfin, jij kunt Theo weer blij maken.” Ik stond op. “En dat ga ik nú dan ook doen, schoonheid. Eens kijken of ik een deel van de schande die jij vanochtend hebt veroorzaakt, uit kan wissen.” Ze stoof op. “Schande? Hij vroeg er zelf om, verdorie. En dat laten wij niet op ons zitten…” Ze stak haar neus in de lucht. “Ik ga boven dingen klaarzetten. Anders moeten jullie je borrel uit de fles drinken…” Ze gaf me een snelle zoen en verdween.

Ik printte een foto van Fred en mij uit en liep naar Theo’s kantoor. Die zat te typen. “Theo, heb je even tijd?” Hij bromde: “Ik ben een toespraak aan het voorbereiden, Kees. Rotwerk. Niet mijn ding, verdorie.” Ik zei: “Nou, ...