Alleen Naar Limburg - Sex Verhalen

Alleen Naar Limburg

Het is inmiddels bijna vier jaar geleden. Martine, mijn vrouw, was hoogzwanger van onze tweede en de oudste was bijna drie. We hadden zeven maanden ervoor haar dertigste verjaardag gevierd en dat hadden we best groots aangepakt. Zij zag het toch als een kroonjaar en had eigenlijk nog nooit haar verjaardag groot gevierd. Omdat we niet getrouwd waren – Martine zag daar het nut niet zo van in – had ze dus ook nooit een groot feest ter ere van zichzelf gegeven. Vandaar de beslissing om op haar verjaardag flink uit te pakken en had ze nagenoeg haar hele familie uitgenodigd; ook al had ze enkelen va hen al jaren niet meer gezien. Het was een geweldig feest geworden. Ze had gestraald en na afloop waren ‘we’ zwanger geworden.

Acht maanden later werd een van haar neven – Willem, de oudste zoon van haar moeders oudste zus – vijftig en gaf zelf een feestje in een zaaltje bij hen in het dorp. De nieuw aangehaalde familiebanden werkten door en als dank voor Martine’s feest wij waren ook uitgenodigd. Martine baalde er enorm van dat ze niet kon gaan vanwege een lichte vorm van bekkeninstabiliteit. Ze had pijn met lopen en lang staan was al helemaal uit den boze. Ze had, mokkend, besloten om niet naar het feest te gaan ondanks dat ik met liefde een rolstoel voor haar bij de thuiszorgwinkel wilde regelen en haar beloofde de hele avond te zullen duwen. Het was voornamelijk haar ijdelheid die haar daarbij in de weg zat.

‘Maar hoe je het doet, doe je het, jij gaat wel! Jij gaat mij, ons ...

... vertegenwoordigen,’ zei ze beslist toen we er weer eens over discussieerden. Ze was na haar eigen verjaardagsfeest vastbesloten geweest om alle aangehaalde familiebanden zo lang mogelijk goed te houden; aan haar zou het niet liggen als ze weer zouden verwateren. Ze had altijd al zo’n warm familiegevoel gehad en het werkte aanstekelijk binnen haar familie; dat moest ik haar nageven.

“Maar lieverd,’ probeerde ik een beetje wanhopig, ‘Ik ken helemaal niemand daar. Jouw ouders zijn niet eens uitgenodigd. En het is minstens twee uur rijden.’ Wim woonde in de buurt van Urmond, in Limburg, en wij vlakbij Amsterdam. Ik zag er bij voorbaat al tegenop om eind februari dat stuk twee keer op een dag te moeten rijden, in winterse omstandigheden. En waarvoor? Zodat ik mij in mijn eentje kon gaan staan vervelen op een feestje? Nou zou het wel zo’n vaart niet lopen, dat vervelen, want ik was erg goed in koetjes en kalfjes en had altijd wel aanspraak op de meest vervelende feestjes, maar toch.

‘Ik heb het al uitgezocht voor je. Het feest geven ze bij Hotel Van der Valk in Urmond. Je neemt gewoon een kamer voor de nacht. Dan ga je er zaterdagmiddag heen en kom je zondag lekker uitgerust een keertje terug. Sla je twee vliegen in een klap!’ antwoordde ze met een triomfantelijke blik in haar ogen; hier kon ik toch moeilijk nee tegen zeggen. Sinds haar bekkeninstabiliteit kon Martine in huis niet heel veel meer. Het meeste kwam op mijn bordje terecht en dat was soms behoorlijk druk. Niet dat ...