Mini - 34 - Sex Verhalen

Mini - 34

... we eenmaal boven waren. Het uitzicht over de stad en over de Betuwe was prachtig, mede omdat het mooi helder was.

Op de terugweg richting Veldhoven hield Joline zich aan de traditie: ze viel weer eens in slaap, zodat ik haar vlak bij huis wakker moest maken. Ze wreef over haar kuiten. “Sjongejonge Kees… Die beklimming is me hard in de benen geslagen. Ik heb een partij spierpijn...” Ik knikte. “Ook ik moet bekennen dat ik blij ben met de cruise control, zodat ik mijn benen ook wat kon ontspannen. Traplopen vereist toch andere spieren dan een rondje dom hardlopen.”

Joline keek me ondeugend aan. “Jij bood me een paar weken geleden een massage aan… Geldt dat aanbod nog steeds?” Ik keek naar haar benen en ze onderschepte mijn blik en giechelde. “Ja, aan die voorwaarde wil ik wel voldoen.” Ze wist exact wat ik bedoelde: ze had nu geen panty aan. “Oké mevrouw, dan gaan we zo meteen eerst een lekker hapje eten en daarna leg ik je op de pijnbank. Wil je op bed gemarteld worden of…?” Ze keek me aan. “ Op bed. Heel lang en heel intensief en liefhebbend. En wie weet, kan ik jou op bepaalde plaatsen ook een beetje masseren. Werkt waarschijnlijk ook wel ontspannend. Om daarna lekker naast je in slaap te vallen.” Ik knikte. “Lijkt me wel een fijn plan. Maar first things first: wat wil je eten?”

We besloten samen tot soep-met-brood, omdat het ontbijt redelijk overvloedig was geweest. Even later stond ik in de keuken en lag Joline languit op de bank met een boek in haar handen. ...

... Twintig minuten later stonden er twee dampende kommen soep op tafel, met wat stukken stokbrood met gesmolten kaas er overheen, en wij zaten lekker te knabbelen. Na het eten volgde een mooie kop Cappuccino.

Terwijl we die opdronken vroeg ik aan Joline: “Heb jij al een besluit genomen over het aanbod van Theo om hoofd BackOffice van DT te worden?” Ze keek twijfelend. “Ik heb er een aantal keren over nagedacht. Het is een heel mooi voorstel, maar ik wil het alleen doen als ik ruimte en tijd krijg om ook aan mijn Master te werken. Het plan om m’n studie weer op wilde pikken had ik drie weken geleden al genomen. Bachelor klinkt best leuk, maar het is het nét niet. Bovendien…”, en er verschenen pretlichtjes in haar ogen, “… zou het wel erg leuk zijn als jij mij op een gegeven dag met ‘master’ aan moet spreken.”

“Bachelor zijn is helemaal niet leuk,” zei ik, “kijk nou eens naar mij. Ik was 29 jaar Bachelor en ik vond er geen lor aan.” Ze knikte minzaam. “Dat is een ander type ‘bachelor’, meneer de ingenieur… U moet uw talenkennis eens oppoetsen.”

Ze zoende mij en zei toen: “Studie is een van de voorwaarden. Als dat niet kan, haak ik af.” “En de andere arbeidsvoorwaarden, mevrouw?” De pretlichtjes bleven. “Continuering van de goede verstandhouding met de ‘Opperpiraat’ van DT, een licht- en geluiddicht privébureau waar ik me af en toe kan terugtrekken om de bedrijfsvoering bij Team Drie eens aan een diepgaand onderzoek te onderwerpen en…” Ze zweeg plotseling en keek me aan. “Kees, ...