Charlotte - 17 - Sex Verhalen

Charlotte - 17

... gevrijwaard van een kruisverhoor, want de dames willen echt alles van me weten. Als een van de vriendinnen aan Lisa vraagt, of ik rijk ben, zegt Lisa: ‘Nee hoor! Hij is maar een gewone leraar. Dat huisje in Frankrijk heeft hij met het geld gekocht van zijn erfenis van zijn ouders. Daarmee was het wel zo’n beetje op.’

Daarmee nemen de vriendinnen van Lisa wel genoegen, op Lonneke na. Die kijkt me wat wantrouwend aan. Ze gelooft Lisa niet, dat heb ik al lang in de gaten. Als ik weer terug naar de keuken ga, om de snacks in de oven te zetten, volgt ze me.

Ik groet haar, als ik haar in de keuken zie. ‘Als je het toilet zoekt, dat is daar in de gang.’

‘Ik zocht niet naar het toilet, Peter. Maar ik heb wel even wat navraag gedaan naar jou. Ik wilde weten, wie die man was, waar Lisa zo vol van was. Jij hebt een kroeg in Apeldoorn gehad!’

‘Dat klopt, is daar iets mis mee?’

‘Man, dat is een van de beste kroegen van Apeldoorn! Je maakt mij niet wijs, dat je die met verlies hebt gekocht!’

‘Dat heb ik ook niet, maar rijk ben ik er ook niet van geworden, Lonneke. Maar wat gaat jou dat aan?’

‘Niets, maar ik geloof niet dat je niet rijk bent.’

‘Geloof me maar, veel geld heb ik niet op mijn bankrekening staan. Natuurlijk heb ik wel wat reserves, maar dat is echt niet zo veel, dat je me rijk kunt noemen.

Ik zou je eigenlijk helemaal geen verklaring schuldig moeten zijn, maar omdat je er schijnbaar geen genoegen mee neemt, dat ik je geen antwoord geef, zal ik je wel ...

... vertellen, dat ik vroeger behoorlijk kwistig geleefd heb. Ik heb veel geld verbrast in mijn jonge tijd, toen ik die kroeg nog had. En toen ik die kroeg verkocht, had ik nog net genoeg over om me nu dat huisje in Frankrijk te kopen. En daarmee was het geld wel op.’

‘Weet Lisa dat allemaal al?’

‘Natuurlijk! Wat denk jij wel niet? Je kunt niet gaan samenwonen, zonder elkaar je geheimen te vertellen. Nu maak ik van mijn verleden echt geen groot geheim, maar ik sta er ook niet op te kijken om het van de daken te schreeuwen. Die tijd is voorbij, en voor mij een afgesloten hoofdstuk. Ik richt me nu op mijn toekomst, en dat is een toekomst met Lisa.’

Lonneke komt op me af, en ik heb al lang in de gaten, wat ze van plan is.

Ik stel me defensief op en zeg: ‘Ik heb geen idee wat je van plan bent, Lonneke, maar ik denk niet dat het een goed idee is. Ik zou graag hebben, dat je hier uit de keuken weggaat. Bovendien moet ik even opletten, dat de snacks niet aanbranden.’

Maar Lonneke laat zich zo snel niet uit het veld slaan. ‘Stel je toch niet zo aan! Ik doe toch niets?’

‘Maar je bent het wel van plan, en als het is wat ik denk wat je van plan bent, dan wil ik dat niet!’

‘Hoe wil je weten, wat ik van plan ben?’

‘Zo moeilijk is dat niet te raden, Lonneke. Ik zie aan je, dat je jaloers bent op Lisa. Of komt het, dat ze opeens de eerste is, die nu samenwoont?’

Ik zie Lonneke flink blozen, maar ze reageert nijdig. ‘Pff, waarom zou ik jaloers moeten zijn? Ik heb een ...