Reeks van Lotje - Sex Verhalen

Reeks van Lotje

... plaagden haar meestal…

Ook liet de turnleerkracht haar steeds harder sporten dan de anderen. Hij had een hekel aan haar en uitte zijn wraak door haar hard te laten zweten.

Joske keek haar angstig aan. Ze beval hem opnieuw drie set-ups te doen. Ondertussen keek ze de turnleerkracht uitdagend aan.

De turnleerkracht liep meteen naar haar toe en zijn hand petste hard op haar linker kaak.

“Je zou beter zelf eens moeite doen!” klonk hij boos.

Vervolgens vroeg hij haar agenda.

Boos liep ze naar haar rugzak en nam die. Ze smeet hem op de grond en zei dat hij de zoveelste nota mocht neerpennen.

Hij keek haar woedend aan.

“Jij verdient echt straf!”

Zonder een traan te verpinken, zei ze dat haar moeder dat wel beslissen zou. Ze gunde hem dat plezier niet!

Als ze opnieuw bij de psycholoog zit, kijkt ze hem niet aan. Ze weet goed genoeg dat ze in de fout gegaan was. Hij kijkt fronsend in haar agenda die ze van haar moeder moest afgeven.

Enkele stille minuten verstrijken en dan vraagt hij opeens of ze haar belofte vergeten was.

Lotje frutselt aan een los draadje van haar jurk. Ze kijkt hem niet aan en schokschoudert.

Opeens beveelt hij haar aan te kijken.

Als ze hem aankijkt, kijkt ze bang.

“Waarom doe je dat in hemelsnaam?”

Ze kijkt meteen weg en bijt op haar lip.

Meteen bonkt zijn hand op tafel.

“Antwoord!”

Als ze weer naar hem kijkt glanzen haar ogen van komende tranen.

“Het was sterker dan mezelf, meneer.”

Hij slaat ...

... afkeurende geluiden en zegt uiteindelijk dat ze eens echt zou moeten gestraft worden.

Meteen schudt ze haar hoofd.

“Neen, meneer…”

“Jawel, meisje! Je gaat meteen daar in de hoek staan.” zegt hij terwijl zijn vinger streng de hoek aanwijst.

“Dat doe ik niet!” klinkt ze ineens boos.

“Je gaat dat wel doen of ik sleur je er hardhandig naartoe!”

Pruilend schud ze haar hoofd.

“Ik wil niet! Ik ben trouwens geen vijf meer!”

“Neen, dat niet maar je gedraagt je even driftig als één van vijf jaar! In de hoek! Nu!”

Opeens staat ze recht en smijt ze haar stoel door de kamer.

“Ik ben nu weg! Ik wil een andere psycholoog!”

Even snel als haar stoel in beweging kwam, is hij opgestaan en grijpt hij haar vast.

“Je hebt geen keuze. Je moeder heeft me iets gevraagd.”

Ze gilt en zegt dat hij haar moet loslaten.

Als ze niet ophoudt met gillen, slaat hij zijn hand voor haar mond.

“Zwijgen en luisteren, jij!”

Hij sleurt haar naar de hoek en beveelt haar daar te blijven staan. Om zeker te zijn dat ze niet opnieuw gaat gillen pakt hij tape van een schapje boven haar en knipt daar een stuk af die hij meteen op haar mond plakt.

Dan gaat hij weer achter zijn bureau zitten. Lotje blijft wijselijk staan. Haar benen trillen en hij hoort zacht gesnik.

Hij voelt zich best schuldig maar ze maakt hem verdorie laaiend van woede.

Hij besluit haar lang te laten staan, al was het een uur. Ze moet even bezinnen.

Na twintig minuten schraapt ze haar stem.

“Je bent ...