Reeks van Lotje - Sex Verhalen

Reeks van Lotje

De reeks van Lotje:

"Ik weet het niet meer, meneer. Het is al een poos dat ze zich onfatsoenlijk gedraagt. Vroeger haalde ze louter kattenkwaad uit. Inmiddels kan je spreken over seksschandalen.

Zelfs op school klagen ze over haar onstuimigheid. Ze is echt onrustig.

Ze is geen kind meer! Ze is een rebelse puber geworden! Nog meer dan dat: de leerkrachten op school vinden haar gedrag niet meer kunnen. Ik heb haar goed willen opvoeden. Waar haalt ze die streken toch vandaan? Zij is steeds de aanstichter van absurde toestanden. Dagelijks staan er nota’s in haar agenda. Soms wel meer dan één.

Wat er in haar omgaat... Ik weet niet wat er in haar omgaat! Ze is zo moeilijk in te schatten. Haar onvoorspelbaarheid is bijna gevaarlijk te noemen. Op school weet ze de dressingscode voortdurend aan haar laars te lappen. Haar rokje is altijd veel te kort. Als ze haar daarover aanspreken, zegt ze simpelweg dat hij gekrompen is.

Op een dag kwam ze zelfs aan met hieltjes. Ik vermoed dat ze mijn schoenen had geleend. Ik weet het niet zeker omdat ze die dingen stiekem doet. Ze is nooit een grote prater geweest. Vroeger had ik enigszins vat op haar maar nu kan ik niet meer in haar hoofd kijken.

Zou het aan mij liggen? Heb ik haar niet goed opgevoed? Soms denk ik weleens dat het komt omdat ze nooit een vader gekend heeft.

Enkele weken terug galoppeerde ze met een rode jurk waar ze al minstens twee jaar was uitgegroeid. Hij kwam net onder haar kont. Mijn buurvrouw zei dat ...

... ze haar man probeerde te verleiden. Ze liep langs hun oprit waar ze zich per ongeluk liet vallen. Ze kon goed zien dat dit puur opzet was. Haar jurk schoof omhoog zodanig dat haar slipje te zien was. Meteen grijnsde ze naar haar man die de auto aan het wassen was. Begrijp je me nu? Je moet echt met haar praten!”

Meneer De Witte knikt en zegt dat hij zijn best zal doen haar te helpen.

De volgende avond arriveert Lotje.

"Zo… jij bent dus Lotje?"

Het kind rechtover hem knikt grijnzend.

Hij kijkt haar bedachtzaam aan. Ze lijkt de onschuld zelve.

Om meteen aan de slag te gaan, haalt hij een boek tevoorschijn. In het boek staan abstracte afbeeldingen. Het is een van zijn traditionele manieren iemand te laten praten. Hij slaat het boek willekeurig open.

"Lotje, ik zou graag willen dat je de platen die je ziet beschrijft. Op zich stellen ze niets voor maar misschien stellen ze voor jou wel iets voor? Je eerste gedacht is het belangrijkst. Je zegt gewoon waaraan je denkt.”

Het kind knikt en kijkt aandachtig naar het plaatje. Op de pagina staan ronde objecten. Je zou druppels kunnen zien of misschien ovalen. Het gaat erom wat zij ziet.

De psycholoog wacht geduldig.

Opeens schraapt ze haar stem:

"Het doet me denken aan jantje uit de klas. Als hij voor me zit zie ik meestal de helft van zijn bips. Zijn broeken zakken steeds af.

Hij knikt bedachtzaam en slaat enkele pagina’s om.

“Wat zie je hierin?”

"Het doet me denken aan de buurman. S ‘avonds ...