-
De Ideale Wereld - 2
Datum: 5-2-2020, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... manier van redeneren zag ik niet aankomen. ,,Nou, je weet wel.’’ zuchtte ze dan wat ongeduldig, wat nog niets ophelderde. Ik keek haar dan ook nog zoekende aan. ,,Seks.’’ zei ze toen maar direct, al was het fluisterend en keek ze er nu niet meer zo nuchter bij. Ik moest er even van slikken en keek haar dan ook met grote ogen aan. ,,Alexis! Dit kan toch niet…’’ begon ik toen gelijk maar weer en wilde nog maar eens duidelijk maken dat dit niet de goede oplossing was. ,,Luister nou even.’’ onderbrak ze me gelijk. ,,Is toch zo…’’ was dan haar volgende alles verklarende argument. Ik draaide dan ook met m’n ogen. ,,Nee, maar serieus. Hoe vaak ik wel niet gevraagd word door een jongen om dingen te doen… pff, homo’s.’’ zuchtte ze dan lachende. Maar daar was niets grappigs aan. ,,Als iemand jou lastig valt, dan hoef je het maar te zeggen en ik zoek ze op, he. Dat snap je wel toch?’’ begon ik toen gelijk maar met een gebalde vuist in het zicht. ,,Nee, nee. Rustig maar. Ik krijg alleen dickpicks.’’ zei ze snel en ze pakte m’n hand en bracht die naar de bank toe waar ze er even over wreef, en me probeerde gerust te stellen. Maar dit vond ik juist verontrustend. Ook door haar volgende woordenkeuze. ,,Geloof me. Die kan ik zelf wel aan. Dat weet je wel toch?’’ lachte ze namelijk door, waar ze een punt had, maar wat dubbelzinnig opgevat kon worden. Alexis was wel een jong meisje, maar niet iemand die zich zomaar liet gebruiken voor zoiets. Hoopte ik dan nog… Dat kon ik wel zogenaamd weten, ...
... maar er gebeurden wel vaker rare dingen waar bepaalde dingen in bepaalde drankjes belanden. En dan weet ik liever van te voren wie ik op moet zoeken om op te knopen. Als ze maar naar keken, kon ik al gek worden… - ,,Nee, ik bedoel meer dat het me fijner lijkt om zoiets te ontdekken met iemand die je kan vertrouwen. Is toch zo?’’ stelde ze dan alsof het gek was iets anders te denken, en ze kroop ook licht in een van gêne omdat ik er dus niet zo overdacht zover. Al had ze wel een punt. Maar ze had het hier wel tegen haar stiefbroer. En de manier waarop ze nog steeds hier haar hand over mijn hand liet wrijven, betekende voor mij al dat ik die vertrouwelijke persoon van haar moest zijn. Ze lachte verlegen naar me en ik kreeg het er stik benauwd van. ,,Begrijp ik je goed?’’ vroeg ik haar toen nog wel voor de zekerheid. Ze bleef lachen en knikte er nu ook bij. Bijna dromerig. ,,Hoe vaak we het er wel niet over gehad hebben…’’ begon ze toen bijna dagdromend. ,,’’We’’?!’’ moest ik toen wel vragen waarbij m’n stem wat overschoot. ,,Ik ben de enige met een oudere broer toch…’’ zei ze me dan nuchter, en zelfs een beetje bitchy, alsof het allemaal al zo duidelijk moest zijn, en ik bleef haar dan maar vragend aankijken. ,,Jezus, moet ik echt alles uitleggen dan? Natuurlijk hebben we het over dit soort dingen. Gewoon ik en de meiden…’’ en ze keek me aan alsof ik dom was, dat ik dit niet door had. ,,De meiden?’’ vroeg ik echter wel op een nogal domme manier daarna… - ,,Ja, ik, ...