De Ideale Wereld - 2 - Sex Verhalen

De Ideale Wereld - 2

Een roerig weekje. Zo kon ik het wel omschrijven. Myrthe kreeg haar rust. En zelfs ik. Ergens was het heel even fijn om niet elke dag met haar in contact te zijn. Heel even maar. Maar fuck, wat miste ik haar alweer snel. En ik wilde het ook weer goed maken. Desnoods de tijd terug draaien naar de tijd voordat ik haar alles verteld had. Of eigenlijk voordat Alexis haar alles verteld had. Alexis had mij niet gezegd wat ze terug had gekregen van Myrthe op haar bericht en ook niet of er überhaupt wel contact was geweest hierna. De dagen die volgden waren niet goed voor ons. Ook Alexis sprak ik nauwelijks. En dat terwijl ik haar elke dag zag. We deden alsof er niets aan de hand was. Zeker als onze ouders in de buurt waren, die een dag later weer boven water kwamen. De eerste dag keken we elkaar niet eens aan. De tweede dag al wel. We moesten wel. We spraken elkaar aan het einde van de week weer, al hadden we het niet meteen over het voorval. Het was ook allemaal haar schuld, en ik voelde me niet bepaald beter. Ook al bedoelde ze het goed. Waar ik ooit hoopte op het allermooiste, wat dan wel een pure fantasie was, had ik nu helemaal niets. Ik had niet het meisje wat ik al die tijd al wilde, en ik had nu ook een verslechterde relatie met m’n stiefzusje, waarvan ik nu wist dat ze me wel zag zitten. Het had de weg kunnen openen voor haar en mij. En dat was misschien ook wel haar intentie geweest. Maar het had een averechts effect opgeleverd. Je merkte ook gewoon aan alles dat Alexis ...

... alles behalve tevreden was met dit alles. Haar beste vriendin was ze ook nog niet wezen opzoeken. Dat zijnde het zusje van Myrthe, kon ik me wel ergens voorstellen hoe de verhouding en de woordenwisseling tussen Myrthe en Alexis moest zijn geweest nadat ze alles zomaar in het open had gegooid. Ik hield van m’n zusje, maar dit was echt heel dom geweest en ik vond het onbegrijpelijk dat ze dit zomaar had gedaan zonder het met mij of wie dan ook te overleggen. Zover ik wist dan. Maar zover ik begreep was het een wanhoopsdaad. Zij kon mij zo niet meer zien. Waar ik dacht me altijd sterk te houden, bleek het voor de buitenwereld overduidelijk te zijn dat ik leed onder deze ‘vriendschap’ tussen mij en Myrthe. En Alexis vond dat zo erg, dat ze deze drastische stap heeft moeten zetten. Dat fleurde me ergens ook wel weer op. Ik had het idee dat ze echt om me gaf, wat haar intenties ook mochten zijn.

-

Die zaterdag ochtend spraken we elkaar weer echt. Terwijl we alleen waren. Onze ouders waren naar vrienden die een opening hadden van een expositie, en wij mochten wel mee, maar bleven thuis. Vaak ging ik met Alexis naar de sportschool op de zaterdag, al zag ik dat nu niet zitten. En terwijl ik in de woonkamer nog aan het ontbijten was op de bank voor de televisie, kwam zij de trap afgelopen, gekleed om te gaan sporten. Een vaal licht vertroebeld door een zwak zonnetje scheen de kamer in. Het was nog vroeg. Ik probeerde nu meer dan ooit niet naar haar te kijken. Haar lichaam was ...