Zwanger na overspel... - Sex Verhalen

Zwanger na overspel...

... aangetrokken.

“Simone, zullen we gaan? Het is bijna twaalf uur.”

“Zo laat al?”

“Sorry Chris, nietwaar? Maar we moeten er vandoor. Morgen weer vroeg op,” zei Remco droogjes.

“Ik vond het leuk je te ontmoeten,” lachte Simone.

En met dat afscheid zag ik hoe Remco zijn jonge vrouw naar de auto escorteerde.

Simone’s mooie lach, haar figuur, haar hele voorkomen bleven nog een dag of wat door mijn hoofd spoken. Maar ik schudde al snel de gedachte uit mijn hoofd dat het ooit iets meer zou kunnen zijn. Ze was getrouwd, met een arts nog wel, en volgens Stephan waren ze gelukkig, er was zelfs praat over een kindje.

***

Twee weken later kreeg ik een telefoontje van Simone. Ik vond het vreemd, zo maar van haar te horen, al snel bleek dat het niet zo maar was dat ze me had gebeld.

Stephan had haar verteld dat ik goed met geld was. Niet zo zeer gelogen, ik ben een consultant voor een bedrijf, en bepaalde zaken van mijn werk neem ik mee naar huis. Vooral mensen in mijn omgeving hebben er een voordeel aan dat ik dit werk doe, ze zien me als een waardevolle bron van informatie hoe ze het systeem kunnen omzeilen en direct resultaat kunnen zien, maar ook om advies komen mensen naar me toe.

Met Simone maakte ik dan ook braaf een afspraak voor de zaterdag die volgde.

Het huis waar ze woonde was lang niet zo groot als dat ik had verwacht. Het was knus en gezellig. Warm maar ruim. Het was duidelijk te zien wie er in dit huis de touwtjes in handen had wat betreft de ...

... aankleding.

Simone begroette me hartelijk en zette me neer op de bank waar ze me een drankje aanbood.

“Koffie graag,” antwoordde ik.

“Komt er aan,” zong Simone terwijl ze richting keuken leek te dansen.

Zelfs op dit vroege uur van de dag zag ze er feilloos uit. Zongebruinde huid, haar blonde haar, en een jurkje dat ieder pluspunt aan haar lichaam versterkte. Mijn blik dwaalde zo af en toe af naar haar heupen. Goed gevormd, net als haar strakke kontje, haar borsten waren mooi rond. Niet zo groot als dat ik me kon herinneren, maar ze waren zeker niet te klein voor mijn smaak.

Daar zat ik dan op de bank. Een lange witte broek en een donker T-shirt met een V-hals, druk bezig om niet naar haar te kijken, om het idee te geven dat ik serieus verstand had van de zaken.

Opvallend was het ontbreken van kinderfoto’s. Ik meende me te herinneren dat Stephan had gezegd dat er sprake was van een kind.

“Waar is Remco?”

“Werken,” riep ze vanuit de keuken. “Zoals altijd.”

Niet veel later kwam ze de keuken uit met een kopje koffie en een stuk taart waar ik niet om had gevraagd.

Het gebeurde in een oogwenk. Simone’s voet leek achter de poot van een tafel te steken, en onhandig probeerde ze in balans te blijven. Zonder veel succes. Het kopje landde met net iets te veel gemak in mijn kruis. De hete koffie deed me opspringen.

Ik wapperde met mijn handen en probeerde mijn broek uit te trekken zo snel mogelijk. Maar het was nog niet weg, en ook mijn onderbroek was nat ...