Charlotte - 18 - Sex Verhalen

Charlotte - 18

... zo gemakkelijk aan hem heb gegeven. Wat als hij me daar straks alsnog dumpt?’

‘Hij klonk zojuist niet, dat hij je daar meteen wil gaan dumpen, Lonneke. Er glansde iets in zijn ogen, toen hij over je sprak. Je moet toch wel iets bij hem geraakt hebben. Bovendien ben je mooi en sexy, en lijk je echt wel Emile zijn type te zijn.’

Lonneke lacht. ‘Eigenlijk ben ik helemaal niet van de tattoos en piercings, maar Emile heeft iets over zich, waar ik meteen als een blok voor ben gevallen. Misschien is het ook wel, dat alles aan hem schreeuwt, dat hij een risico is. Misschien ben ik ook wel toe aan wat meer spanning in mijn leven, ik weet het niet. En ik weet dat ik een groot risico ga nemen, maar ik moet het doen. Door hier te blijven, zou ik mezelf verstikken. Ik moet hier echt weg, en dit kan mijn ticket weg van hier zijn.’

‘Doe je dan wel voorzichtig? Ik weet wel, dat we niet altijd de beste vriendinnen zijn geweest, maar ik zou het wel erg vinden, als jou iets zou gebeuren. Zeker omdat we je in contact met Emile gebracht hebben.’

Lonneke glimlacht. ‘Misschien brengt het ons ook dichter naar elkaar toe, Lisa. En je hoeft je niet schuldig te voelen over wat ik ga doen. Ik ben een volwassen vrouw, en ik ga nu voor een keer mijn hart volgen en niet wat anderen mensen menen wat ik zou moeten doen. Dat ben ik zat. En als ik fout ben, dan moet ik daar zelf maar voor boeten. Dat is dan echt niet jouw schuld, Lisa.’

Ze omhelzen elkaar en Lonneke staat op. ‘Ik zal ook eens ...

... naar beneden komen. De wereld onder de ogen komen. Eens kijken hoe ze me zullen veroordelen op mijn beslissing.’

Lisa kijkt haar aan en zegt: ‘Ik denk niet, dat iemand je zal beoordelen over de beslissingen, die je gaat nemen, Lonneke. Misschien zullen ze het onverstandig vinden, maar dan nog is het jouw keuze. Dat hebben ze maar te respecteren. Over mij en Peter zullen ze ook wel praten en hun mening hebben, maar uiteindelijk zijn we het zelf die ermee moeten leven. En ik heb nog geen moment spijt gehad, dat ik met Peter ben gaan samenwonen. Sterker nog, tot nu toe lijkt het de allerbeste beslissing in mijn leven. Natuurlijk is het nog vroeg om daar iets over te zeggen, maar zo voel ik me nu. En datzelfde hoop ik ook voor jou.’

Lonneke heeft nu wel een traan in haar ogen, en pinkt die weg uit haar ogen. ‘Ik zou willen, dat ik zo over jou gepraat had, Lisa. Maar dat heb ik niet. Ik heb duidelijk mijn twijfels over jou en Peter uitgesproken. Deels ook vanwege jaloezie, maar ook omdat ik wist dat Peter veel ouder is dan jij. Maar nu weet ik dat allemaal niet meer zo zeker, en heb ik eigenlijk wel een beetje spijt van die uitspraken.’

‘Trek het je niet aan, Lonneke. Dacht je, dat ik niet wist, dat men erover praat? Je bent heus niet de enige. Maar we hebben al veel erger meegemaakt. Ze hebben Peter zelfs al beschuldigd dat hij mij dwong en mishandelde! Maar daar was Peter zo klaar mee. Het heeft mij alleen maar trotser gemaakt, dat hij nu mijn man is. Peter en ik horen ...