Datenight - 2 - Sex Verhalen

Datenight - 2

... over de mislukte studies, of de min of meer fulltime job die ik had in de horeca… En dus zei ik het ook niet. Maar dat pikte ze niet helemaal, en koos er zelf voor om dan ook niets meer te vertellen. Iets wat kinderlijk, maar ze had wel een punt en kreeg me in het vervolg dan toch zo ver. En ik kon het dan ook wel weer waarderen.

,,Ik woon nog thuis.’’ zei ik haar toen na een stilte waarbij het bijna zover kwam dat het echt ongemakkelijk zou worden, en ik besloten had me niet zo aan te stellen. Als het iets zou worden tussen haar en mij, dan komt ze er ooit toch wel achter, dacht ik dan maar. ,,Met m’n vader. M’n moeder is al overleden.’’ zei ik dan voorzichtig. De blik in haar ogen veranderde spontaan. Ze keek echt heel even enthousiast toen ik dan wat over mezelf vertelde, maar zag nu toch vooral een zorgelijke blik. En voorzichtig vroeg ze ook verder hierover. Ik vond dit altijd wel moeilijk, en had het hier met niemand ooit over. En het kostte me nu ook wat moeite, maar moest ook wel toegeven dat het ontzettend opluchtte om het eens te vertellen. Zo vertelde ik haar dat m’n moeder aan longkanker was overleden toen ik zestien was. Daar schrok ze wel van. ,,Ja, ze rookte veel toen ze jonger was.’’ merkte ik dan ongepast op alsof het dan maar okay was. Niet dat het door sigaretten kwam, niet dat ik weet. Ik heb dat altijd een beetje weggehouden. Haar lippen liet ze even pruilen. Ik keek daarop weg en vond het nu alweer helemaal niets. Ik voelde me kwetsbaar. Ze trok ...

... haar benen op en leunde tegen de rugleuning aan met haar schouder en keerde zich meer naar me toe. Toch een soort troost. Zeker toen ze haar hand op m’n schouder legde. Ik kreeg het erg warm, en voelde me niet helemaal honderd worden, waardoor ik tot haar verrassing plots overeind kwam. ,,Sorry, ik had het je niet moeten vertellen.’’ zei ik haar daar onbekwaam en keek haar even verdrukt aan, waarop zij mij enkel verschrikt aankeek. Zoals zij haar rare uitval had op de eerste date, leek ik nu de mijne te krijgen. Ik deel gewoon liever niets met anderen. En nu had ik toch iets gedeeld. Iets persoonlijks. Niet zozeer de gebeurtenis, maar mijn eigen reactie op het vertellen was het persoonlijke wat ik had gedeeld. En dat was niet de bedoeling. ,,Sorry.’’ zei ik dan nog een keer en liep naar buiten. Ja, zomaar. Ze kwam me natuurlijk meteen achterna.

Ze stond zonder schoenen voor me nadat ze midden op straat m’n hand had gepakt en me had omgedraaid. ,,Doe niet zo gek.’’ zei ze dan gelijk en ik durfde haar niet eens aan te kijken. ,,Wil ik ook niet. Maar… ik weet niet. Ik weet niet hoe ik me…’’ en toen kon ik niet meer spreken. Het werd me belemmerd door de alles behalve verstikkende lippen van Noa die eerst haar handen op m’n gezicht had gelegd en me nu stevig tegen haar aan trok waarbij onze lippen elkaar raakten en de hare de mijne troosten waardoor ik geen onzin meer kon uitkramen. Midden op straat. Haar handen lieten me eerst los en pakten de mijne, die ik in vuisten had ...