Mini - 86 - Sex Verhalen

Mini - 86

... Kees z’n afdeling, Ma. Te technisch. Bemoei ik me niet mee.” Een grinnik klonk aan de andere kant. “Maar… lieve dochter van me… Wat had jij een mooi collier om op die foto. Kende ik niet.” Joline zweeg terwijl ze guitig naar mij keek. “Jolien? Ben je daar nog?” “Ja hoor. Je eindigde met de mededeling dat je dat collier niet kende. Ga door…” Ik kon Tony horen grommen. “Willen jullie daarmee iets vertellen, Jolientje?” Joline gaf de telefoon aan mij en gebaarde dat ik het gesprek verder moest voeren. Ze kreeg rode ogen.

“Hoi Tony, Kees hier.” “Hoi Kees… Heb jij meegeluisterd?” “Jawel, lieve aanstaande schoonmoeder. En ik kan je mededelen dat je die titel nu formeel hebt. Ik heb gisteren je dochter ten huwelijk gevraagd. Ja, die dochter die nu naast me een zakdoek zit te doordrenken met haar tranen. En ze heeft ‘ja’ gezegd, tot mijn grote opluchting.” “KEES!!! Wat fijn! Daar ben ik heel erg blij mee!” “Tja, ik ook wel, in feite. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat dat collier pas na mijn vraag op de proppen kwam; ik heb haar dus niet omgekocht.” “Droogstoppel. Schiet op en geef die telefoon weer aan Joline.” “Daar ben ik weer, Ma… Het schoot even hard naar binnen. Ma, ik ben zo blij…” Het was even stil aan de andere kant. “Ik ook, schat. Ik ben zo blij voor jullie…” Ik dacht een snik te horen. “Hé schoonmoeder, je zit toch niet ook een zakdoek nat te maken he?” “Nee Kees… Een theedoek. Gefeliciteerd. Allebei. Jullie foto gaan we mooi uitprinten en op de kast zetten als ...

... teken van jullie aanstaande verbintenis. En nu ga ik ophangen en Pa bellen. Die springt een gat in de lucht!” Ik grinnikte. “Doe ‘m de groeten. We spreken elkaar nog, aanstaande schoonmama.” “Dag Ma. Geniet ervan”, zei Joline lief. “Dat doen we, dochtertje van me. Zeker weten!”

Joliine verbrak de verbinding leunde naar me toe en gaf me een zoen. “Je bent inderdaad een enorme droogstoppel. Op zo’n manier vertellen dat we gaan trouwen… Het besef knalde er bij mij hard in, vandaar dat ik even moest janken. Sorry.” “Niks sorry, dame. Logisch dat je emotioneel wordt als je tegen je moeder gaat vertellen dat je gaat trouwen. En dat ga ik nu in Amersfoort doen. Hou de zakdoek maar klaar; wie weet barst ík nu in een enorme huilbui los.” “Jaja, steek maar weer de draak met me…” Joline stak haar tong uit.

Ik belde het toestel van mijn moeder. “Hallo Kees! Hoe is het in Frankrijk?” “Hoi Ma. Best wel aangenaam eigenlijk. Buiten een graad of vijftien, half bewolkt, en we zitten in een mooie omgeving en in goed gezelschap.” “Mooi jongen… Maar daarvoor bel jij niet, ’s morgens om kwart over acht tijdens je vakantie. Vertel!” “Ma, hebben jullie onze foto ontvangen?” “Ja. Die staat nu uitgeprint in de huiskamer. Prachtig, dank jullie wel.” “Ma, op die foto draagt Joline het collier wat ik haar gisteren heb gegeven omdat ze ‘ja’ zei op mijn aanzoek.” Het was even stil. “Geef mij Joline even, jongen.” Ik gaf de telefoon aan Joline. “Hallo Chantal…” “Hallo lieve schat. Nog meer dan een paar ...