De Zeemeermin, Nr. 17 - Sex Verhalen

De Zeemeermin, Nr. 17

... hoe ze haar prachtige betoverende lichaam in de rode badhanddoek wikkelde en naar binnen ging. Voordat ze de deur sloot, wierp ze me een kushandje toe. Het meest sensuele, tedere, opwindende, verdrietige kushandje dat een man ooit kreeg. Zo dacht ik er nadien aan...

Ik kleedde me snel aan en verdween in de struiken. Toen realiseerde ik me dat ik niet eens haar naam had gevraagd. Ik had haar niks gevraagd! Nee, toch één ding: om bij haar te blijven! Ik trok me terug op mijn kamer en wist met mezelf geen raad meer. Er was te veel met mij gebeurd. In mijn hoofd en mijn hart was het pure chaos, om van mijn lichaam nog maar te zwijgen! Het was alsof haar aanrakingen in mijn huid gebrand waren. Haar handen op mijn rug, in mijn nek, op mijn billen, rond mijn pols… Haar tong in mijn mond en haar kus op mijn eikel… Door alles schoot vuur… Ik wilde me afrukken om te kalmeren, maar kon zelfs dat niet… Ik wilde alles voor haar bewaren… alles aan haar geven… zodat ze het over haar buik zou uitwrijven… en zou proeven… en van mij weer een man zou maken...

Om zes uur ‘s morgens zat ik vanachter de struiken naar haar kamer te kijken. Vier uur later had ik haar nog niet gezien. De gordijnen bleven dicht. De dag nadien ging ik terug, maar ze was er niet. De dag erna evenmin. Ik werd wanhopig. Ik vreesde het ergste. Twee dagen later zag ik dat een familie met twee kinderen de kamer had ingenomen. Er was geen twijfel meer mogelijk! Ze was weg! Vertrokken! Het was alsof de grond onder mijn ...

... voeten verdween. Ik rilde van angst en eenzaamheid. Die middag stortte ik in. Hoge koorts. De dokter werd erbij gehaald maar kon niets anders doen dan constateren dat ik erg ziek was. Ik praatte in mijn slaap. De vakantie was voorbij en mijn ouders keerden snel met mij terug naar huis. Wekenlang heb ik in bed gelegen. Mijn moeder had een vermoeden dat het om een meisje ging. Bijna had ik het haar verteld. Maar wat had ik haar kunnen zeggen? Dat ik verleid was door een vrouw van haar leeftijd en dat ik nu wanhopig op haar verliefd geworden was? In al mijn ellende begreep ik dat ik met dat verhaal de vrouw in zeer ernstige moeilijkheden zou brengen. Wat dat misschien de reden waarom ze vertrokken was? Omdat ze wist dat ze iets gedaan had wat niet mocht? Wat had haar in godsnaam bezield? Om te doen wat ze gedaan had en om daarna te verdwijnen alsof ze nooit had bestaan? Ze moet geweten hebben wat het voor mij betekende! Ik had op haar gelegen, ik had haar warmte gevoeld, ik had haar gekust… Ik zou nooit weten waarom. Ik had haar adres kunnen opsporen. Ik had het hotel kunnen bellen, want ik kende de naam van de bungalow en de nummer van haar kamer: De Zeemeermin, nr. 17. Maar ik durfde niet. Wat had ik als vijftienjarige met haar telefoonnummer en haar adres kunnen doen? Ik was alleen nog maar een hoop ellende. Had zij mij misbruikt? Volgens de huidige normen en waarden ongetwijfeld! Maar daar wilde ik haar niet voor straffen. Wel omdat ze me zo wreed alleen achtergelaten had! ...