De Gezusters Santegoed - 13 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 13

... ik start de Jeep. Die start meteen, en ik zet de wagen in versnelling. Ik wenk Daan en zeg: ‘Rijd je mee?’

Daan knikt, en ik wenk ook Kurt om met me mee te rijden. Samen maken we een ronde door het dorp. De wagen rijdt echt perfect, daar zal Chantal echt blij mee zijn. Dat zijn Daan en Kurt met me eens.

De volgende morgen heb ik me vrij genomen, zodat ik met de wagen naar de keuring kan, om de gastank te laten keuren. Dat levert helemaal geen problemen op, ik krijg zelfs de complimenten voor de geslaagde restauratie. De rest van de dag breng ik door met het verpakken van de auto in heel veel rollen cadeaupapier.

Als ’s middags Gerard en Sander hun spullen komen brengen, zodat ze vanavond kunnen spelen, moeten ze hard lachen.

‘Ga je die wagen aan Chantal cadeau doen?’

‘Is dat zo duidelijk dan? Nou ja, ik vond dat als we dan toch gaan samenwonen, er toch wel een cadeautje vanaf moest kunnen.’

Gerard lacht. ‘De ene geeft sieraden, en jij een auto. Kan net zo duur zijn.’

‘Oh, dat was zeker duur zat! Al bij al heeft het me nog ruim zesenhalf duizend gekost! Maar ik denk, dat het wel waard is geweest. Die Jeeps zijn erg betrouwbaar, het is een oldtimer, dus het kost niets meer in de belasting. Verzekering valt ook best mee, dus wat wil je nog meer? Nou ja, het verbruik, maar zelfs dat valt nog redelijk mee. Voor zo’n motor rijdt hij op gas nog een op zes. Daar valt niets verkeerd over te zeggen.’

‘Dus Chantal heeft straks een lekker goedkope wagen, waarmee ...

... ze op en neer naar Maastricht kan rijden.’

‘Ja, daar komt het wel op neer. Natuurlijk kan ze ook met de trein, maar die zitten soms zo overvol!’

‘Ik ken straks wel een aantal vrouwen, die heel erg jaloers gaan zijn, John!’

‘Niet mijn probleem! Dan had je je vrouw ook maar zoiets moeten kopen!’

Gerard lacht hard. ‘Geen denken aan, je weet hoe ze kan rijden. Ik heb liever een vrouw, waar nog alles aanzit!’

‘Ik zal straks wel aan haar vertellen, hoe je over haar rijkunsten denkt!’

‘Als je dat maar laat! Want dan spelen we niet meer op de bruiloft!’

‘Dan zal ik maar wachten, tot na de bruiloft van Helen en Johan!’

‘Hmm, dan spelen we niet op je eigen bruiloft met Chantal!’

‘Dat kon toch nog wel eens even duren. Maar zouden jullie dat wel willen doen?’

‘Natuurlijk! Het zou voor ons een grote eer zijn! En je mag best weten, we zijn al onderling aan het wedden, wanneer jullie gaan trouwen. Want dat staat voor iedereen wel vast. Jullie twee zijn voor elkaar gemaakt!’

Ik bloos, maar lach. ‘Nou, dat zie ik dan maar als een compliment! Wat heb jij gewed?’

‘Ik heb gezegd, dat je volgend jaar, nog net in de vakantie, met Chantal zal gaan trouwen. Dan kennen jullie elkaar precies een jaar. Dat leek me een goed moment.’

‘En over Daan en Melissa wordt nog niet gewed?’

‘Daar wordt wel al over gepraat, maar nog niet gewed. Die zijn nog niet zo ver als jullie. Maar als ik het moest zeggen, dan trouwen die over zo’n drie jaar. Als Melissa is afgestudeerd. ...