Het Plezier Is De Clue - Sex Verhalen

Het Plezier Is De Clue

... De vraag was alleen nog waar en hoe.

De dagen erna verliepen zoals altijd. Toch voelde Rachel zich anders. Door haar hoofd spookten scenario’s die haar stuk voor stuk nat maakten en die tevens moesten zorgen dat Dylan meer aan voetballen toe zou komen. Kon ze na de training daar blijven? Of moest ze John op een ander moment spreken? Bij elke gedachte dacht ze ook aan het getrainde lijf van de man. Hij was het type dat zijn shirt het liefst niet te groot droeg, zodat zijn sportieve lichaam het kijkend oog niet zou kunnen ontgaan. Waar hij eerst altijd in de irritatiezone van Rachel zat, keek ze er nu anders tegen aan. Heel anders. Naarmate de dagen vorderden, kreeg haar plan ook steeds meer vorm.

Toen Dylan op dinsdag moest trainen, regelde ze dat Dylan na de training nog even met een vriendje mee kon. Dat jongetje kwam alleen trainen en speelde geen wedstrijden. Zijn moeder was een goede vriendin van Rachel. Rachel had haar gezegd dat ze nog even wat moest regelen. Andersom gebeurde dat ook vaker, waardoor zowel haar vriendin als haar eigen thuisfront er niet van op keken. Ze moesten echter eens weten wat Rachel van plan was. De opgewonden moeder had niet voor niks een rood zomers jurkje tot net boven haar knieën en een vlot jackje aan getrokken. Die laatste accentueerde haar figuur en verborg tevens de ruime inkijk die het jurkje had. Normaal droeg Rachel er een hemdje onder, maar voor deze gelegenheid had ze die uit gelaten.

Die avond verliep de training als elke ...

... andere. Dylan deed zijn best, luisterde goed en Rachel stond aan de zijlijn. Bijna de hele training stond ze met Annet te praten. Dat ging eigenlijk elke training zo. Ze keuvelden dan over van alles en nog wat. Daarbij werd er ook steevast geklaagd over de afgelopen wedstrijd. Hierdoor hadden ze vaak het tijdpad van de training niet echt in de gaten. Daarom stonden de jongens al voor hun neus toen het nog over afgelopen zaterdag ging. Rachel haalde Natasja daarbij niet aan in het gesprek. Die info hield ze voor zichzelf. Overigens had ze Natasja noch haar zoontje gezien op de training. Annet nam snel afscheid en liep met de jongens naar de auto, die praktisch naast het veld stond. Rachel pakte haar telefoon en acteerde dat ze even een belletje pleegde.

Toen ze klaar was met ‘bellen’ waren de ouders met de pupillen allemaal al vertrokken. John had net de laatste materialen in de tas gedaan en liep met de ballen en de tas met spullen Rachels kant op.

‘Zal ik helpen?’ vroeg Rachel vriendelijk.

‘Moet je niet naar huis?’

‘Dylan is met Annet mee. Ik had nog een afspraak.’

‘Oké.’ John schoof de tas van zijn schouder en gaf hem aan Rachel. ‘Bedankt.’

Even liepen de twee zwijgzaam richting en kleedkamers, waar de materialen ook heen moesten. Rachel voelde zich gespannen. Ze kon zich nu niet voorstellen wat ze eigenlijk van plan was. Had ze daar het lef wel voor? Even bedacht ze zich. Toen besefte ze dat ze met niks doen Dylan niet zou helpen. ‘Alles voor ’t jong,’ zou ...