Het Plezier Is De Clue - Sex Verhalen

Het Plezier Is De Clue

‘Staat Dylan nu weer niet in de basis?’

‘Nee,’ zei de trainer kortaf.

‘Waarom niet? Dylan staat er altijd naast en doet gewoon zijn best.’

‘Waarom is net besproken. Ik wil me graag focussen op de wedstrijd.’

Rachel liep zuchtend weg bij de trainer en zocht een ander plekje langs de zijlaan. Ze ging bij een andere moeder staan.

‘Snap jij dat nu? Dylan staat er weer niet in. Hij is er altijd, doet altijd zijn best. Zo gaat zijn plezier er ook uit. Sommigen zijn altijd te laat en mogen wel spelen.’

Natasha keek Rachel aan en knikte. ‘Oh, ze gaan beginnen!’

‘Ja.’ Rachel schudde haar hoofd en zag haar zoontje van negen zich ophouden met de enige andere reservespeler.

Tijdens de wedstrijd kon Rachel de gedachtes niet loslaten. Ze besefte ook dat ze haar beklag had gedaan tegen een moeder die haar zoontje vaak te laat bracht. Die speelde wel altijd. Rachel, een vlotte moeder van achter in de dertig, verzekerde zichzelf ervan dat de trainer nog niet klaar met haar zou zijn. Zou ze naar het bestuur gaan? Wat waren eigenlijk de mogelijkheden? Misschien moest ze toch maar met Dylan ergens anders gaan kijken voor een leuk team voor Dylan. Ze kon het niet hebben dat hier zo werd gehandeld.

Toen de scheidsrechter van dienst op zijn fluitje blies voor de rust, kwamen de spelers naar de zijlijn. Daar sprak de trainer hen kort toe. Vervolgens excuseerde hij zich en liep weg. Een andere moeder schonk voor iedereen ranja in. Rachel zag het en zag dat Dylan zich wat ...

... ongemakkelijk tussen de andere spelers bewoog. Voor haar was de maat vol. Ze zou de John, de trainer, nu wel even gaan opzoeken.

Terwijl ze vanaf het veld, het verste vanaf de kleedkamers en kantine, naar het complex beende, liet ze in haar hoofd nog enkele redenen passeren. Geen van allen was geldig in haar ogen om Dylan zo weinig speeltijd te gunnen. Met de seconde werd ze bozer. Waar zou John eigenlijk zijn? Aangekomen bij de kantine, wierp ze daar snel een blik. Een gematigde gezelligheid, maar de trainer van haar zoontje was nergens te bekennen. Terug naar buiten liep ze het gebouw aan de andere kant in. Hij moest dan wel in de kleedkamers zijn. Rachel kon zo de gang met kleedkamers in lopen. Het team van haar zoontje zat aan het eind van de gang aan de rechterkant.

Daar aangekomen, voelde Rachel aan de klink. Die gaf mee. De deur was dus niet op slot. Ze duwde de deur voor zich uit. Even keek ze de ruimte in. Niemand. Net toen Rachel de deur weer dicht wilde doen, verstijfde ze.

‘Oh,’ klonk er van achter het muurtje. Daar waren de douches en de toiletten. De ‘oh’ klonk echter niet alsof iemand op de wc zat. Rachel herkende het maar al te goed. Even streek ze met haar hand langs haar hals. Snel keek ze de gang in en sloop toen de kleedkamer in. Ze spanning gierde door haar lijf.

‘Oh,’ hoorde ze weer. De stem was van de trainer en klonk zowel bedrukt als intens.

Naarmate ze het muurtje naderde, vertraagde ze haar pas. Er klonk beweging. Een op en neer gaande ...