Jongens Hormonen - 56 - Sex Verhalen

Jongens Hormonen - 56

... Tegen elf uur naar de slaapkamers. Elf uur ‘ avonds . Dus in de Westhoek was het vijftien uur.

Laptop inschakelen. Skype. Ma zat al te wachten. Een kort gesprekje. Ma geruststellen.

Kleren uit en in bed duikelen. Slapen.

Maandag dertien augustus. Wakker om zeven uur. Jürgen ook wakker. Wat praten. Gelukkig kende ik een woordje Duits. Uit het bed geraken. Naar de badkamer. Jürgen had een ferme stijve. Hij lachte wat.

- Du hast einen fermen Kerl, zegde ik in mij beste Duits.

- Ja.. ich habe schon drei Tage nicht gewichst…

- Gewichst ?

- Ja… Masturbiert.

- Ha…. Anders machst du das jeden Tag ?

- Nein, nein….

Jürgen omklemde zijn stijve paal. Mijn hart klopte sneller. Mijn piemel groeide.

- Soll ich….

Jürgen keek me aan. Zijn gezicht straalde.

We gingen in de douchekabiene staan.

Mijn hand nam de penis van Jürgen vast. Mijn hand masseerde de penis van Jürgen. Jürgen spoot zijn zaad op mijn dij en been. We lachten.

Mijn penis stond stokstijf. Mijn penis werd nog stijver wanneer Jürgen die met zijn hand omklemde en masseerde. Mijn zaad spoot in Jürgen zijn hand.

We hielpen elkaar bij het wassen. Leuk. Jürgen zijn handen wreven ook mijn ballen.

Afdrogen. Kleren aan.

- Danke.

De laatste dag in Sydney. Uitleg over het dagelijkse leven in Australië. Afhandelen van een aantal papperasserijen. We kregen elk een tijdelijke verblijfsvergunning van éen jaar.

’s Avonds afscheidsmaal.

Dinsdag veertien augustus. Afscheid van de ...

... meeste AFS-ers die een jaar in Australië zouden doorbrengen. Op de middag met een achttal jongeren naar de luchthaven. Met ook Sybille en Jürgen.

De vlucht duurde ongeveer vier uur. Er was echter ook een tijdsverschil van een half uur tussen Sydney en Darwin. We landden om half vijf in de namiddag plaatselijke tijd in Darwin. De thermometer in de hall wees 24 graden. Leuk.

Een afgevaardigde van AFS stond ons op te wachten en bracht ons met een busje naar het centrum van Darwin. Onderweg gaf hij uitleg over de stad. Darwin was geen miljoenenstad. Nee. Zo’n honderddertig duizend inwoners. Wel vrij uitgestrekt, met meerdere grote deelsteden. En gelegen aan een leuke baai.

In Palmerston gingen we een zaal binnen. Daar zaten onze gastfamilies op ons te wachten. De AFS-verantwoordelijke riep onze namen af en meteen kwam onze familie op ons af. Hartelijke ontmoeting ! Eerste kennismaking met mama Mary en papa Ashley en mijn AFS-broers Ted en John en mijn sister Emily. Een betere verwelkoming kon ik me niet inbeelden.

Snel afscheid nemen van Sybille en van Jürgen, en dan mee naar mijn huis. Mijn huis voor een heel jaar.

Rapid Creek. Ik keek me de ogen uit. Geen rijen huizen zoals bij ons. Nee. Elk huis stond alleen, allemaal villa’s. En bomen ! En struiken ! En bijna allemaal platte daken.

Dad Ashley manoeuvreerde de terreinwagen tussen twee bomen een oprit op. Uitstappen. Whaw ! Wat een huis !

Ted hielp me met mijn bagage. Naar binnen.

- Welkom !

Mam Mary ...