kruitsporen - Sex Verhalen

kruitsporen

... naar een verhoorkamertje. Ik herkende hem als de agent die me de boeien omgeslagen had. Een slanke vijftiger met gemillimeterd haar. Hij haalde mijn rijbewijs te voorschijn en vroeg; Zo, meneer Hoekstra. Hoe komt u hier zo terecht?

Juist die vraag liet mijn gevoel van onrecht en kwaaiigheid omslaan in lol voor de situatie.

Ondanks dat ik zat te verrekken van de kou, kon ik een lach opbrengen. En ik antwoordde: Nou agent ik stond een shaggie te roken bij Decathlon en toen sleurde u mij een busje in.

Ik vermoed dat oom-agent toen ook al wel vermoedde dat er een foutje gemaakt was. Maar hij vroeg toch nog door.

Ik vertelde hem dat ik een vergadering had bij van de Valk. Dat ik dacht dat die ’s morgens was. Maar dat die naar ’s middags verplaatst was. En ik dus tijd over had om even te gaan winkelen. Dat ik niks met die knullen op die scooters te maken had. En zo.

Oom-agent vroeg of ik mijn agenda kon tonen voor die afspraak. Even voelde ik in mijn zakken naar mijn agenda. Maar ze hadden me alles afgenomen en mijn palm-top had ik mijn auto laten liggen. Daar lag ook mijn werktas met daarin de uitnodiging en agenda voor de vergadering.

Uh ..Die ligt in mijn auto bij Decathlon, agent. Mag ik trouwens vragen hoe u heet agent?

Jawel hoor. Ik ben Piet van Voren. Op dat moment ging de deur open. Een jong agentje overhandigde mijn werktas aan oom-agent. Agent Piet nam mijn tas op schoot en begon te bladeren in het rommeltje aan papieren. Dat stapeltje met dat ...

... elastiekje erom, gaf ik hem als tip. Hij trok het bewuste stapeltje eruit. Van der Valk Heerlen, 9.30 uur. Oom agent keek me aan en zei: Maar je bent helemaal niet hier. Jij zit te vergaderen over.. en hij keek weer even op de papieren.. beleidsstrategie 2015. Ik begon het steeds grappiger te vinden. Is het daar niet overdekt vroeg hij. Je bent zo nat. Aan mijn gezicht kon hij wel zien dat hij zo’n grap wel kon maken.

Toen toch duidelijk schuldbewust zei Piet; Sorry meneer Hoekstra. Het is wel duidelijk dat we een fout hebben gemaakt. Het lijkt me beter dat we u maar weer loslaten.

Dat lijkt mij ook zei ik. En zeg maar Paul hoor. Gewoon door zijn houding en benadering leek agent-Piet wel een aardige kerel. We stonden op en Piet nam me op. Je zal het wel koud hebben in die natte kleren? Wat wil je? Wil je nog naar je vergadering. Ik keek ook eens naar mijn kleren. Nou… lijkt me maar niet. Kan ik hier ergens bellen? Mijn mobiel lag nog in mijn auto.

Terwijl Piet bij de balie wat formulieren stond in te vullen belde ik met zijn telefoon mijn afdelingssecretaresse. Vertelde in het kort wat er gebeurd was en vroeg haar om mij op de vergadering af te melden. Ik wachtte even tot agent-Piet klaar was met zijn formulieren.

Mijn dienst zit er op, zei hij. Ik kan je wel even naar je auto brengen… Of .. ik woon hier vlakbij. Je kan ook even met mij mee naar huis gaan. Ik heb nog wel wat droge kleren voor je. Die kan je wel even lenen. Wie weet heb je ook wel zin in koffie?

Dat ...