Mini - 116 - Sex Verhalen

Mini - 116

... mij maar een pijnstiller in”, gromde ik, maar ik werd door twee meiden uitgelachen. “Zielepoot…”, zei Melissa, “kom maar bij de zuster, dan zal die je toch maar een zoentje op de au-plaats geven…” Ik schudde mijn hoofd. “Ehhh… Tegenwoordig moet die medicatie toch oraal toegediend worden? Tenminste… Dat zei deze zelfde zuster de avond voordat wij op de Grebbeberg gingen wandelen…” Mel keek uiterst afkeurend. “Broertje, jij denkt toch niet dat ik, je aller- aller- allerknapste zus, die door de helft van de mannelijke studenten van Wageningen ongeveer aanbeden wordt, uitgerekend met jou een potje ga zitten klefbekken hé? Zeer zeker niet waar jouw geliefde bij is. Ik wil niet het risico lopen op ook zo’n rotklap. Bovendien kan ik mezelf geen zoentje op mijn oor geven. Dus: of op je oor of niet.” “Doe maar niet, Mel. Ik doe wel een poging. En als dat niet helpt, dien ik het medicijn wel oraal toe.” Joline keek ondeugend. “Misschien wel rectaal, dat schijnt sneller te helpen…” “Hoho, dat is mijn afdeling, schat”, zei ik meteen.

Melissa duwde haar vingers in haar oren. “Sinaasappel, peer, meloen, maakt niet uit wat voor fruit, kokosnoot van mijn part, maar dit wil ik niet horen!! En al helemaal niet zien. Ik denk ook in plaatjes… Zijn jullie bedonderd...” Joline trok mij naar zich toe. “Als zij bezig gaat met haar muzikale fruitmand… Kom hier, lompe lummel.” Ze kuste me zachtjes: eerst op mijn oor en toen op mijn mond. Plagend gleed haar tong langs mijn lippen. Toen keek ze me ...

... aan. “Ik hou van je. Sorry van die klap, Kees.” “En sorry van die rot-opmerking van mij, schat.”

We knuffelden nog even en lieten elkaar toen los. Mel had haar telefoon in haar handen. “Ik heb even een plaatje van jullie gemaakt tijdens jullie innige omhelzing. En verstuurd, met als onderschrift: “Doen wij straks óók!” Joline nam een slok koffie. “Oh? En dat heb je naar de helft van mannelijk studerend Wageningen gestuurd? Jij gaat het druk krijgen, schoonzus…” Mel keek haar somber aan. “Wacht maar. Morgen is mijn vriendje weer terug. En die neemt jou wel te grazen. Poeh!”

“Mel… Jouw vriendje wordt plaatsvervangend teamleider bij DT. Je zit hier tegenover twee teamleiders. En bovendien heb ik vandaag geregeld dat jouw vriendje over een week of twee, als hij een beetje is ingedribbeld, twee maanden in mijn team gaat werken. Om de kunst een beetje af te kijken, zeg maar…” Mel schoot overeind. “Méén je dat? Komt Rob bij jou werken? Wat leuk!” Ik schudde mijn hoofd. “Iets minder selectief luisteren, zus. Ik zei ‘twee maanden, om de kunst een beetje af te kijken’.

Ik ben bezig aan een project voor Damen, scheepsbouwer te Gorinchem. Patrouilleschepen voor de wat kleinere marines. En daar kunnen we de kennis van Rob heel goed voor gebruiken…” Mel’s telefoon trilde. “Ah… antwoord van meneer de machinekamerbaas…” Ze schoot in de lach. “Hij schrijft: ‘Jij gaat met Kees en Joline een triootje te doen?’ De dwaas.” Ze begon te typen. “Wat schrijf je nou, Mel?” Ze keek op en zei met ...