Nieuwe straatgenoten (deel 8) - Sex Verhalen

Nieuwe straatgenoten (deel 8)

... opengaan en keek om. Het was een vrouw van ongeveer veertig jaar, rossig en gekleed als een zakenvrouw.

“O, sorry…”, zei ze. “Ik zal me even voorstellen, Carla! Ik ben jullie buurvrouw.”

“Aangenaam kennis te maken”, zei Carlo, die duidelijk gewend was in formele situaties te opereren. “Mijn naam is Carlo, dat is maar één letter verschil”.

“Ik vind het vervelend te moeten zeggen”, zei Carla, “maar ik ben gekomen met een verzoek. Wij hebben kleine kinderen en die liggen al op bed.” Ze werd een beetje rood en zei toen: “het is nogal lawaaierig bij jullie, misschien een verjaardagsfeestje…, maar onze vraag is of het misschien wat zachter kan.”

“Ja, inderdaad”, zei Carlo, “wij hebben een feestje, maar we willen jullie natuurlijk niet tot last zijn.”

“Wie is er jarig als ik zo vrij mag zijn”, vroeg Carla. “O.. mijn vrouw, Amber.”

“Misschien mag ik haar dan even feliciteren”, zei Carla, tot schrik van Carlo. “Kan ik ook meteen met haar kennis maken.”

Ondanks de door haar ervaren overlast bleef Carla enorm vriendelijk en Carlo vroeg zich af of ze begreep om wat voor feestje het hier ging. De huizen bleken toch erg gehorig, en het gekreun moet dan toch te horen zijn geweest bij de buren. Toch niet bepaald de geluiden van een gemiddeld ...

... verjaarspartijtje.

Carlo krabde zich achter zijn oor en zei: “Natuurlijk kan dat, maar wil je dan even wachten….want ze is net in de keuken bezig een bijzonder toetje te maken voor de gasten en daar heeft ze even haar aandacht bij nodig.

Carlo liet Carla het halletje in komen en Carla zei: “wat is het nu stil trouwens…zou iedereen geschrokken zijn van de bel?”

Carlo kon zich niet aan de indruk onttrekken dat Carla wel begreep wat er in zijn huis gaande was. Wat was de werkelijke reden van haar komst?

“Overigens…weet jij waarom dat politiewagentje voor de deur staat Carlo?” Ineens leek Carla alles tegelijk te willen weten. Maar Carlo reageerde niet, hij duwde de kamerdeur open en liep naar binnen. Natuurlijk sloot hij de deur weer achter zich.

Carla liep nu naar diezelfde deur en legde haar oor ertegen.

Ze hoorde hoe Carlo op gedempte toon zei: “Vlug, kleed je aan allemaal en Amber bedien jij de gasten met dat toetje van Eef! De buurvrouw wil even kennis komen maken!”

Op dat moment deed Carla de deur open en van schrik sloegen we allemaal onze handen voor onze schaamdelen. Als Carla hier een foto van had gemaakt, dan was dat de foto van de eeuw geworden!

“Schrik niet lieve mensen!”, zei Carla. “Ik ben de buurvrouw maar.” (wordt vervolgd)