1. Nieuwe straatgenoten (deel 8)


    Datum: 3-8-2019, Categorieën: Fantasie Auteur: Dirkshouts, Bron: Gertibaldi

    Vóór ons bezoek aan de overkant hadden Eef en ik ons ijverig bezig gehouden met de bereiding van het heerlijke maal dat we Ton en Willie voor wilden zetten. Eef had zich ontfermd over het toetje, daarin is ze werkelijk een kei.
    
    Nu liep ze naar de keuken van Amber en Carlo waar ze het toetje in de koelkast had geplaatst. Op verzoek van Carlo kwamen we allemaal naar buiten en namen plaats op de tuinmeubels die daar stonden. Er hing nog steeds een positief geladen sfeer in de lucht die bijna dampte van de geilheid die van onze lijven opsteeg. Maar door de onderbreking van de neukpartij met Amber was ik wel een beetje van slag af. Amber leek daar minder mee te zitten. Zij zat met opgetrokken benen op een tuinbank en wakkerde met haar gekwebbel over dat toetje dat eraan zat te komen onze nieuwsgierigheid naar het product van Eefje enorm aan. Eef wist dat ik gek was van toetjes. Hoe zouden de anderen het vinden?
    
    Ik keek naar Ton. Die speelde ongegeneerd met zijn nog altijd stijve lul terwijl hij zijn arm liefdevol om de schouders van Willie had geslagen. Carlo en Karin, die inmiddels ook van haar pet was ontdaan, stonden dicht tegen elkaar aan, gearmd en zij staarden gespannen naar de openslaande deuren waaruit Eefje verwacht werd.
    
    Tot ieders schrik ging plotseling de bel. Met name Karin vloog als door een wesp gestoken op en keek ons verschrikt aan. “Oh jongens…als dat maar geen collega is!”
    
    Haar politiewagentje stond nog voor de deur en wie weet waren er al ...
    ... oproepen naar haar uitgegaan waar zij maar niet op antwoordde. “Ik ga wel even kijken!”, zei Carlo. Hij liep naar binnen en ging achter het gordijn van de voorkamer staan. Voorzichtig keek hij langs een spleet aan de zijkant van het gordijn. Hij kwam op zijn tenen terug gelopen en maakte een gebaar met zijn vinger voor de mond, ook naar Eef die net met een schaal kwam aangelopen en aanstalten maakte om haar waar enthousiast aan te gaan prijzen.
    
    Iedereen was met stomheid geslagen en deze keer zorgde de spanning voor een behoorlijke afname van het peil van seksuele opwinding. Ik zag de ul van Ton zienderogen krimpen. Opeens liepen bij hem de straaltje van zijn lijf. De bel ging nog een keer, en leek nog scheller te klinken dan de eerste keer.
    
    “Het is de buurvrouw”, fluisterde Carlo. “Ik stel voor dat we zachtjes naar binnen gaan en ons even koest houden. Ik kleed me aan en zal haar te woord staan!”
    
    Er was geen gelegenheid om zijn voorstel te bediscussiëren en Carllo stond in no time keurig gekleed bij de deur van de woonkamer. Wij namen plaats op de bank en de stoelen rond het tafeltje in het midden en wachtten gespannen af. Karin, die anders zo ongedwongen leek, was bleek en zag er nog steeds verslagen uit. Willie zag dat ook en uit puur medelijden sloeg die een arm om het agentje heen. “”Niet bang zijn schat!”, fluisterde ze. “Die Carlo regelt het wel!”
    
    Carlo opende de voordeur en juist zag hij nog hoe de buurvrouw het tuinpad afliep op weg naar huis. Ze hoorde de deur ...
«12»