Verschillende Werelden - 7 - Sex Verhalen

Verschillende Werelden - 7

... moest ik in godsnaam tegen hem zeggen? Iets in de trant van: “Hé broertje, bijgekomen van de schok?” en dan??? Ach, ik laat alles even voor wat het is.

Vermoeid trek ik mijn kleren uit en lig ik even later in bed. Naast me is het bed weer leeg. Misschien ook wel het beste om zonder partner door het leven te gaan. Het scheelt een hoop gedoe…

Maandag, met lichte tegenzin naar mijn werk. Niet dat ik geen zin heb om te werken maar tijdens de teamvergadering zal Marvin er ook zijn. Daar ben ik toch wel nerveus onder… Hoe zou hij zich opstellen naar mij? Als ik aankom op werk begroet kom ik als eerste Thijs tegen. Hij is goed gehumeurd en lacht als hij me aan ziet komen. ‘Zwaar weekend gehad Max?’

‘Kan je wel zeggen ja.’ Antwoord ik kort. Annet ziet me ook en kijkt direct bezorgd. ‘Max, kom je even?’ Ik glimlach naar haar en duidelijk voor Thijs zucht ik. ‘Ja mama, ik kom.’ Thijs lacht er hard om. Maar als ik apart zit met Annet vraagt ze direct wat er echt is. ‘En zeg nou niet dat er niks is want tegen mij hoef je je niet groot te houden.’

‘Oké,’ zeg ik. ‘er is genoeg gebeurd dit weekend maar niks wat ik nu aan je neus ga hangen. Ik heb het onder controle.’ Annet kijkt me argwanend aan en ik zie aan haar dat ze nog niet klaar met me is maar de kans om vragen te stellen krijgt ze niet want Jan roept iedereen bijeen. Met mijn hoofd ben ik er totaal niet bij want Marvin is er niet. Ik maak me zorgen. Ik haal opgelucht adem zodra ik Marvin zie binnenkomen. Het ...

... opgeluchte gevoel is gelijk weer verdwenen als hij bij de vergadering plaatsneemt en zich verontschuldigd dat hij te laat is. Hij ziet eruit alsof hij een week niet heeft geslapen. Ook ontwijkt Marvin mijn blik. Hoewel dit niemand opvalt valt het Annet wel op. Haar blik gaat van mij naar Marvin en terug. Daar ben ik nog niet vanaf vrees ik. Na de teamvergadering probeer ik Annet een beetje te ontlopen. Ik zorg er in ieder geval voor dat ze me niet één op één kan aanspreken. Marvin daarentegen doet precies hetzelfde bij mij. Hij laat duidelijk in zijn lichaamshouding zien dat hij me niet wilt spreken. Man o man, wat is dit allemaal ongemakkelijk. Als Thijs en ik eindelijk op pad gaan ben ik opgelucht. Ook dit opgeluchte gevoel is van korte duur als we in de auto zitten las Thijs plots vraagt. ‘Max, het zijn mijn zaken misschien niet maar als ik iets voor je kan betekenen?’

‘Hoe bedoel je?’ vraag ik gespeeld verbaasd

‘Mij hou je niet voor de gek, je bent er totaal niet bij Max.’

‘Het zijn inderdaad jou zaken niet. Het is privé.’ antwoord ik venijniger dan ik wilde. Thijs kijkt me aan met een wat spottende blik wat mij eigenlijk alleen maar kwader maakt. ‘Gast, alsof jij over je privé leven praat.’ Zeg ik er geïrriteerd achter aan.

‘Wat wil je van mij weten dan?’

Ik zucht. ‘Weet ik veel Thijs. Daar gaat het ook niet om. We zijn collega’s op werk. Meer niet. Privé is privé. Dat is bij mij nu een zooitje even maar dat gaat vanzelf wel weer over.’

‘Niks gaat vanzelf ...