Alleen Seks, Niks... - 1 - Sex Verhalen

Alleen Seks, Niks... - 1

... haar smaak en rijkdom. Mijn oog valt op het glas in de vensterbank. Ze ziet me kijken, lacht naar me en zegt ‘een heerlijke cognac, kom ik schenk er ook een voor jou in’. Ik schud mijn hoofd, wil nee zeggen maar mijn stembanden weigeren.

Even later geeft ze me een glas met goudgeel vocht aan, ik ruik er voorzichtig aan en realiseer me dat ik nog nooit cognac heb gedronken. Ik kijk toe hoe ze haar glas aan haar lippen zet en een klein slokje neem. Ik doe het zelfde en nip voorzichtig aan de sterk ruikende substantie in mijn glas. Het prikt een beetje aan mijn lippen, het voelt een beetje scherp op mijn tong en achter in mijn keel. En toch is er iets zachts en kruidigs wat me bevalt. Ze observeert me, kijkt over haar glas naar me en vraagt ‘smaakt het?’. Ik knik instemmend ‘jah, moet er even aan wennen, heb het nooit eerder gedronken’.

Ze steekt een nieuwe sigaret op, inhaleert diep en zegt daarna ‘in combinatie met een sigaret bevalt ie me nog beter’. Ik knik ongemakkelijk, nip opnieuw van het heerlijke vocht en geniet van de warme gloed die het achterlaat als ik het doorslik. Ze vraagt hoe lang ik hier nu werk. Ik antwoord met een ietwat krakende stem en hoor mezelf ‘mevrouw de Vries’ zeggen. Haar schaterlach sleurt me uit een vreemde roes. Ik herken mezelf amper, ik heb heus wel gevoel voor hiërarchie maar heb geen idee waarom ik haar zo über correct aanspreek. Ze raakt me met haar woorden ‘ik ben Carla, geen mevrouw de Vries’. Ik knik instemmend, neem een grote slok ...

... cognac en zeg dan resoluut ‘prima dan noem ik je Carla’.

Ik heb mijn glas eerder leeg dan zij, ze bied me een sigaret aan maar ik weiger. Ze praat over de tegenslagen deze week, we hebben een grote aanbesteding verloren en een andere klant is opgestapt. Nu begrijp ik haar zorgelijke blik, wat ik niet begrijp is waarom ze het met mij deelt. Ik neem aan dat het de gelegenheid is maar ik vraag me in tussentijd ook af waarop haar gebruikelijk vrijdagmiddag programma anders is dan anders. Ik ben afgeleid door de vraagtekens in mijn hoofd, haar stem met de vraag ‘ga je mee wat drinken aan de overkant’ brengt me terug naar het nu.

Ze wijst naar buiten, naar de overkant van de straat, naar het grand-café met het zonovergoten terras. Als ik haar vragend aankijk zegt ze ‘kom we gaan ons bezatten, of wacht er iemand op je?’. Ik. Schudt nee, stamel dat ik mijn tas en jas ga halen. Ze glimlacht, trekt haar pumps aan en smijt daarna het raam hard dicht. Als ik terug kom van de garderobe staat ze al in de deuropening. Haar perfect mantelpakje, haar prachtig figuur en haar zelfverzekerde uitstraling zijn jaloersmakend. Over een jaar of tien wil ik dit ook zo.

We zitten inmiddels twee uur op het terras, de zon verdwijnt langzaam achter ons kantoorpand. We drinken onze vierde witte wijn, ze heeft hapjes besteld en kletst honderduit over het werk en over haar hobby’s. Uit het niets vraagt ze of ik een relatie heb, ik schudt mijn hoofd gevoeld dor de woorden ‘nee, twee maanden uit’. Ze ...