Alleen Seks, Niks... - 1 - Sex Verhalen

Alleen Seks, Niks... - 1

Het is vrijdagmiddag rond zessen, ik zet mijn koffiekopje in de vaatwasser en loop het kleine keukentje uit en de gang door naar de garderobe. Ik werk hier nu amper zes weken en ben nog steeds verbaasd over het feit dat iedereen zo vroeg naar huis gaat. Mijn collega’s noemen me, met mijn vierentwintig jaar, jong en gedreven en begrijpen weinig van mijn werklust. Dat mijn relatie met Marcel net een paar maanden uit is en ik nog steeds moet wennen aan een leeg huis heb ik ze nog niet verteld.

In gedachten loop ik verder de gang door. Tot mijn verbazing staat de deur naar de directiekamer open en voel ik een koele luchtstroom. Zou er een raam open staan, heeft iemand vergeten af te sluiten? Ik kan het me bijna niet voorstellen omdat onze directie assistent Ria altijd heel precies is. Als ik voorzichtig om het hoekje van de deur kijk schrik ik. Het raam staat inderdaad open en er is ook nog iemand aanwezig.

Ze staat in het half open raam te roken, blaast de rook omhoog en lijkt gespannen. Haar slanke benen, haar exclusieve rok en dito blouse staan haar geweldig. Het is mevrouw de Vries, onze directeur en eigenaar van het reclamebedrijf. Ik geloof niet dat ik haar ooit eerder heb zien roken, laat staan in een blouse zonder een op maat gemaakt colbert. Sinds mijn sollicitatiegesprek heb ik haar maar één keer weer gesproken. Ik was net als in mijn eerste kennismaking diep onder de indruk, vanwege haar voorkomen, haar zakelijkheid en haar gevoel voor style.

Af en toe zie ...

... ik haar lopen, op haar hoge hakken en met een zelfverzekerde schred. Afstandelijk is ze zeker niet maar haar benaderen en een gesprek aangaan ging me nog net een stap te ver. Ik heb respect voor haar, zeker toen me duidelijk werd dat ze het bedrijf zelf vanaf de grond heeft opgebouwd. Ik weet dat ze lange dagen maakt, ‘s ochtends vroeg begint en meestal als laatste naar huis gaat. Behalve op de vrijdagen, dan is ze altijd vroeg vertrokken en als ik de roddels mag geloven is ze dan steevast bij haar minnaar. Op een of andere manier zou me dat niets verbazen. Rijke en machtige vrouwen kunnen zich zoiets veroorloven en komen er misschien bij manlief ook nog prima mee weg ook.

Ongemerkt sta ik nu naar haar te kijken, hoe ze beweegt, wat ze draagt en wat ze doet. Opeens hoor ik haar stem ‘hoi Verona, kom gerust binnen’. Mijn hart klopt in mijn keel, heeft ze me gezien of gehoord, hoe kan ze weten dat ik hier sta te gluren. Ik begin te blozen en hakkel ‘sorry mevrouw, ik wilde niet...’. Haar hand beweegt, ze draait zich om en glimlacht. ‘Je hoeft je niet te verontschuldigen, ik vind het al lang fijn dat je even checkt wie hier nog rond spookt’. Ik knik instemmend en neem haar zomaar van top tot teen op.

Ze heeft haar schoenen uit, haar blote voeten verdwijnen in het hoogpolig tapijt van de zithoek bij het raam. Ergens vind ik het wel gaaf dat ze er zo bij loopt, minder als directeur, meer als mens. Haar gitzwart haar, de perfecte make-up en haar prachtige sierraden bevestigen ...