Charlotte - 23 - Sex Verhalen

Charlotte - 23

De volgende dag rijden Eduard en ik al vroeg met de auto en aanhanger naar Bera, om de groentes en fruit op te halen, die ik me besteld heb. Ik word heel gastvrij onthaald, wat ik op zich helemaal niet zo vreemd vind, gezien de hoeveelheid die ik kom afhalen. En bij de afrekening geef ik de man ook nog eens wat fooi, zodat hij me geen wisselgeld hoeft te geven. Maar daarvoor verzekert hij me, als ik nog eens wat nodig heb, dat ik een fikse korting kan krijgen.

Eenmaal terug in de auto zegt Eduard lachend: ‘Die man heeft een hele goede dag gehad.’

‘Dat geloof ik ook. Maar alles is echt supervers, en dat is me ook wel wat waard. Hij had die fooi echt nooit gekregen, als hij met oude zooi was aangekomen. Ik geef er niets om, dat ik een goede prijs moet geven, om er kwaliteit voor te krijgen. Maar komen ze met oude zooi, of slechte kwaliteit aanzetten, dan leren ze ook meteen een andere kant van me kennen. Dan kan ik zomaar al meteen een deel van de prijs in mijn zak houden. Ik betaal voor wat ik krijg, niet meer, maar zeker ook niet minder. Mijn slager in Nederland weet daar inmiddels ook al alles van. Een keer heeft hij me dat geflikt, en heeft er toen meteen van geleerd. Ik ben namelijk best goed op de hoogte, wat de spullen waard zijn, die ze verkopen. Dat heb ik destijds met de kroeg wel geleerd.’

Eduard lacht weer. ‘Je verbaast me nog steeds met je heel veelzijdige kwaliteiten. Maar ja, je hebt dan ook een heel roerig verleden gehad.’

‘Ja, dat klopt. Ik ben ...

... wel een beetje wereldwijs. Ik ben er nu ook wel een beetje trots op. Ik heb veel gezien, veel meegemaakt, en vooral veel geleerd. En ik leer nu nog iedere dag bij.’

Opeens gaat zijn telefoon over. Ik neem met de handsfree de telefoon op.

‘Met Peter.’

‘Peter, met John.’

Ik herken meteen de stem van John.

‘Hey John! Waarvoor heb ik de eer, dat je belt?’

Ik hoor hem lachen.

‘Om twee redenen. Ik heb je een mededeling te doen, en dat is namelijk, dat ik en Linda over een aantal maanden een nieuwe wereldburger op de aarde gaan zetten.’

‘Hey, proficiat, man! Gepland?’

‘Natuurlijk! Om die reden zijn we ook teruggekeerd uit China. Maar we blijven niet in Duitsland. Ons kind zal in Nederland worden opgevoed.’

‘En Emile dan?’

‘Daar heb ik al uitvoerig met hem over gesproken. Hij vindt het jammer, maar wel begrijpelijk. Maar het is ook niet, dat we zakelijk helemaal uit elkaar gaan. Ik wil in Nederland ook een bikeshop gaan openen, en dat doen we financieel samen met Emile. Het wordt dan iets groter, en professioneler, dan ik oorspronkelijk bedacht had, maar ik zie er wel naar uit.’

‘Kijk aan! Je wordt volwassen!’

John lacht luid. ‘In navolging van jou, Peter. Ons bezoek aan jou heeft toch wel een en ander in gang gezet. Trouwens, ik moest van Linda vragen, wanneer we op kraamvisite moeten komen.’

Nu is het mijn beurt om te lachen. ‘Wat is dat toch met vrouwen. Ruiken ze dat soort dingen soms? Maar ze heeft wel goed gegokt. Omstreeks april zou ons ...