-
Bakkersjongen - 6
Datum: 2-7-2019, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... haar gezicht wat meer in m’n schouder en wreef met haar neus. Niet veel later wisselde ze van haar standbeen en drukte haar buik plots wat harder tegen mijn been waar nu ook mijn derde been zich bevond. Ik was al zo lang niet meer echt aangeraakt dat zelfs dit weinige contact me even liet snuiven van opwinding. Dit kon ze natuurlijk niet negeren en vlug keek ze op met een speelse glimlach op haar gezicht. ,,Sorry.’’ zei ik dan snel. Ze schudde enkel haar hoofd. Toch lieten we elkaar los en deed ze een stapje terug. Ze keek meteen naar beneden en voordat ik me weer wist te excuseren, liet ze zo haar hand er langs glijden. ,,Ik snapte nooit zo goed wat het probleem was.’’ zei ze daarbij zachtjes, doelende op Tessa. Ik snapte dat ook niet altijd, maar ze had haar niet op moeten brengen. ,,Maar daarvoor ben je vast niet hier.’’ zei ik dan ook snel en haalde zelfs haar hand weg, wat zij toch opmerkelijk leek te vinden, als reageerde ze verder niet. - ,,Ik wilde je gewoon weer zien.’’ zei ze dan. En zeggen dat ze van me hield, blijkbaar. Maar het was nog niet bepaald het romantische moment wat het zou kunnen worden. ,,Nou, bij deze dan.’’ lachte ik er wat ongemakkelijk om en liep haar ook voorbij de keuken in. Ik vond dit moeilijk. Daar verlegde ik hem snel even en klemde hem maar af achter m’n riem. ,,Ik ga morgen naar Tessa.’’ met die woorden kwam ze me snel achterna gelopen. ,,Op zondag is ze vast bij haar ouders. Ik verras haar gewoon en dan moet ze me wel ...
... spreken.’’ Zoiets had ik ook nog verzonnen, maar nooit aangedurfd. ,,Wat wil je dat ik zeg?’’ vroeg ze me daarna. ,,Hoe bedoel je?’’ vroeg ik vanzelfsprekend. ,,Ik zal haar zeggen dat ik je vandaag gezien heb en gesproken.’’ ,,Okay…’’ ,,Mis je haar nog? Wil je dat ik iets doorgeef?’’ probeerde ze wat meer uit me te krijgen, en nu snapte ik het pas. Hiervoor was ze dus gekomen? ,,Tja, ik uhh… Ik weet het niet. Ik dacht ze me al vergeten was.’’ zei ik dan maar. ,,Vast niet.’’ reageerde ze gelijk lief. Ze kwam op me af gelopen en pakte m’n hand. Om me te troosten, denk ik. Maar ik vond het niks. Waarom deed ze zo? En dus trok ik m’n hand ook weer geleidelijk weg. Als ze het echt zo erg vond, had ze de fout niet moeten maken. Maar toen kwam het addertje onder het gras vandaan. - ,,Ik kan ook zeggen dat jij en ik samen zijn?’’ stelde ze toen voor, in alle twijfel. Waar zou ze dat op baseren? Ik keek haar dan ook fel aan. Was ze gek geworden? ,,Nee. Dat zijn we toch niet. Toch?’’ vroeg ik haar furieus. Ik zag meteen een angst in haar ogen. Angst die ik ook gezien had toen ik de laatste keer boos op haar was geworden. Elke keer was ze weer zo lief en zo mooi, maar elke keer draaide het toch weer uit op trucage. Ik had het idee dat ze me nu weer bespeelde. En ook al was ze volhardend in het verkrijgen van mij, vond ik het absoluut niet vleiend. Het verwarde me vooral. Maar ze haalde haar schouders op. ,,Ik weet het niet. Maar ik weet ook niet wat ik moet ...