-
Bakkersjongen - 6
Datum: 2-7-2019, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
6: Spijt - Ik was ontzettend gespannen. Ik had nu wel echt het idee dat het over was met Tessa. Logisch. Nog steeds. Het was niet slim om verder te gaan met haar beste vriendin, maar dat was toch wel vooral wat me nu bezig hield. Al was het waarschijnlijk ook niet meer haar beste vriendin. Erg slim was het volgens mij nog steeds niet. Maar ik wilde het wel. Het is begonnen en fout gegaan omdat ik het wilde. Maar omdat nu het een en ander veranderd is, zou het misschien anders verlopen. Daar hoopte ik op. En daar ging ik voor. En daarom was ik gespannen. Want er kon een hoop afhangen van deze avond. - Voor ’t gemak in de stad. Ze wist immers het adres, en ik had vandaag gewerkt. Ik hoefde niet midden in de nacht te beginnen nu ik heen en weer forensde. Timor spaarde mij nog altijd. Al was het nog vroeg. Ik was fitter dan anders, en vond ook dat ik op m’n best moest zijn. Ik had snel gedoucht, wat gegeten, en zorgde er voor dat het er thuis behaaglijk uitzag. En rond een uur of negen ging de bel. Een uur te laat. Maar ze had me laten weten vertraging te hebben met de trein. En flink ook. Ik had haar aangeboden op te halen op het station, maar dat had ze liever niet. Ik hing nog kort uit het raam boven haar. Ze hoorde het niet. Ze had haar capuchon op. Rood, zoals haar lange jas. Kon niet missen. - Ik deed open en boven wachtte ik in de deur. Ik hoorde haar voetstappen. Snel ging het niet. Ze klonken zwaar. Ik hoorde haar ook heel zacht tegen zichzelf praten, ...
... maar niet wat. En ze schrok dan ook toen ze me plots daar zag staan. Maar direct daarna de bekende en warme glimlach van een goeie vriendin. ,,Kom snel verder.’’ zei ik haar. Nu liep ze wel door. Maar in plaats van dat ze me voorbij liep het warm gestookte appartementje in, vloog ze me aan. Een heerlijk knuffel op de overloop voor de deur. Innig en lang. Ze voelde ijskoud aan. Haar jas was ook nat en op haar capuchon en schouders lag nog wat sneeuw. Ze hield me echt stevig vast. Dat had ik nog niet verwacht. Had ze me dan echt zo gemist? - Binnen pakte ik snel haar jas aan en vroeg ik haar wat te drinken. Ze wilde nog niets. Ze liep wat verstomd de kamer in en bleef daar staan met haar rug naar me toe. Ze rilde even. Alsof ik de tijd mocht nemen haar te bekijken, zo liet ze zich even zien. Maar ze had het er duidelijk moeilijk mee. Een lichte spijkerbroek trok mijn ogen echter al snel richting haar strakke achterste, en dat leek ze te voelen. Ze keek naar me om, maar bleef staan. Ze lachte er alleen om. Dat kwam me bekend voor. ,,Zie ik er mooi uit?’’ vroeg ze me dan ook nog. Ik kon alleen even knikken. Boven haar broek een klein streepje ontbloot vlees wat naadloos overging in zowel haar broek als haar witte shirtje. ,,Je ziet er echt heel goed uit.’’ kon ik wel zeggen. Ze zag er beter uit dan ik me zo kon herinneren. Fitter. Ze lachte er nog gevleid om. Ze had wel mouwen, maar geen schouders. En een brede inval zowel op haar rug als bij haar borst. Ze zag er ...