Mini - 22 - Sex Verhalen

Mini - 22

... armen om me heen en tongde hevig terug. Vanuit mijn tenen voelde ik een enorm orgasme opkomen; Joline voelde het ook, liet mijn mond los en fluisterde: “Kom maar! Laat je gaan! Ik hou van je!”

Ik kon en wilde het orgasme niet mee tegen houden en keek in haar ogen toen ik spoot. “Ik hou ook van jou… schat!” Langzaam ontspanden we.

We bleven elkaar aankijken totdat Joline zachtjes begon te huilen. “Niet schrikken, Kees… Dit is anders huilen dan daarstraks… Ik hou zó veel van je… Ik ben helemaal gelukkig.” Ik ging naast haar liggen en keek naar haar. “Dat komt goed uit, Jolientje. Ik ben vreselijk gelukkig om hier samen met jou te wonen. Jij maakt mijn leven compleet.”

Langzaam kwam ze tot rust. Na een paar minuten kwam ze overeind en zei, terwijl ze me aankeek: “Zo… Dit neemt niemand ons meer af. Lieve schat, hier had ik behoefte aan, zo voordat we ons in gevaarlijk gebied gaan begeven.”

Ondanks alles moest ik even grinniken. “Als de Koninklijke Landmacht zo’n service tijdens missies zou geven, zou dat het moreel van onze troepen aanmerkelijk verhogen… Maar ja, dat zal wel weer te duur zijn.”

Joline keek me aan en zei: “Vast. Maar geen enkele echtgenote zou haar man meer op missie laten gaan. Trouwens: geen enkele moeder ook. En voor de rest ben jij af en toe een enorme droge viespeuk. Kom, we gaan douchen en het bed verschonen. Daarna héél rustig en goed ontbijten voordat we vertrekken. En nee, geen koude douche; dat komt vanavond wel.”

Zo gezegd, zo gedaan ...

... en een uur later zaten we aan een luxe ontbijt: warme croissants met ham en kaas, suikerbrood, koffie voor mij en thee voor Joline. We zaten lekker ontspannen te praten tot ze mij verraste door plotseling te vragen: “Kees… Hoe weet jij nou of jouw geweer goed is afgesteld?” Ik keek haar aan. “Hoezo?” Ze keek me strak aan. “Ik wil zeker weten dat áls je je geweer moet gebruiken, dat elk schot daar komt waar jij wilt.”

“Oeps… Die zag ik niet aankomen, dame. Maar om je vraag te beantwoorden: op de schietbaan schiet ik eerst acht schoten voordat ik aan de ‘serieuze’ schoten begin; een wedstrijd of een training.” Ze knikte. “Moet je dat nu dan zéker niet doen?” “Het mag niet, maar als het jou een goed gevoel geeft… Ik heb wel eens vaker hier uit het raam geschoten... Voordeel van een geluiddemper.”

Ik pakte de buks, laadde hem en zette het vizier op 6 keer vergroten. Ik keek naar beneden, op zoek naar een geschikt doel. Er dreef een colablikje in de vijver, schuin onder de flat. “Zie je dat blikje? De 'o' van 'cola' is het doel. Stel dat ik mis, is de kogel meteen in het water Geen kans op ricochets. Als ik wél raak, denk ik dat ik het magazijn niet leeg hoef te schieten... Binnen acht schoten is dat blikje écht verdwenen.”

Ik knielde en richtte. Schot één liet het blikje opspringen. Tot rust gekomen zat er een mooi rond gaatje in de 'o'. Na schot twee was de complete bovenkant er af en zonk het ding in een paar seconden. Ik keek opzij. “Gerustgesteld?” Joline knikte. Ik ...