Lucie, nog steeds niet zwanger - deel 2 - Sex Verhalen

Lucie, nog steeds niet zwanger - deel 2

... we misschien niets meer van hem, snap je?” En ze zou de duizend euro die de man maandelijks op hun rekening stortte zeker missen!

Lucie knikte dat ze het begreep op het ogenblik dat de man terug de woonkamer binnen kwam. Antje nam het glas water van hem aan en dronk het leeg. “Dank je,” zei ze dan.

“Wat wil je dat ik doe, William?” vroeg Lucie.

“Simpel: ‘t is iemand die klusjes voor mij opknapt. Hij komt zijn geld over een half uur halen. Ik ben zogezegd niet thuis, omdat mijn broer mij gebeld heeft. Hij is ziek en wil me spreken. Daarom heb ik jou gevraagd de envelop te overhandigen. Jij werpt je op hem en zegt dat je voor honderd euro uit die envelop alles met je laat doen. Ik ken hem. Dat zal hij niet weigeren!”

“En waar zijn wij?” wilde Antje weten.

“In mijn bureau. Zie je daar boven op de boekenkast?” De meisjes keken in de richting die hij aangaf. Er stond een abstract beeldje op; aan de voorkant ervan zat een spiegel. “Achter die spiegel zit een webcam, samen met een supergevoelige microfoon. Wij kunnen dus perfect volgen wat er hier gebeurt. En het registreren voor het nageslacht...” Hoe zou het zijn om getuige te kunnen zijn van je eigen verwekking? vroeg de man zich af.

Dat klonk niet slecht als plannetje, vonden de meisjes. Vooral het oordeel van de oudste was van belang voor William. Lucie was het prototype van het domme blondje. Antje was een stuk scherper van geest. Het was hem niet ontgaan hoe ze haar best deed om Lucie het zwijgen op te ...

... leggen toen hij zijn plannetje uiteen zette; bovendien was die hoestbui behoorlijk fake geweest, dat wist hij wel zeker. Wat zou er aan de hand geweest zijn? Hij besloot er maar niet verder op in te gaan. Hij kreeg zijn zin, dat was wat telde.

Een half uur later ging de deurbel. William en Antje verdwenen in zijn bureau. Op de monitor van zijn computer konden ze zien hoe Antje terug de woonkamer inkwam, gevolgd door een grote man; hij had zwart, kort haar, en een stoppelbaard. Een knappe kop, vond Antje. Hij was wel een beetje aan de zware kant, maar als dat ook opging voor zijn lul, dan zou Lucie zich nog amuseren! Hij kwam haar eigenlijk bekend voor. Maar wat maakte het uit, als dit de man was die grootvader gekozen had.

“Opa heeft me gevraagd je deze envelop te geven,” zei Lucie tegen de man; ze nam hem van de salontafel en stak hem uit naar hem. Op het ogenblik dat hij zijn hand uitstak om hem aan te nemen, trok ze hem terug. De man keek haar verbaast aan. “Ik heb gezien dat er redelijk veel geld in zit.”

“Ja, William moest me nog betalen voor een aantal klusjes. En hij betaalt goed.”

“En jij? Betaal jij ook goed?”

Andries zei dat hij niet begreep goed wat ze bedoelde. Nu ja, hij durfde het niet goed begrijpen kwam eerder in de buurt van de waarheid, want hij zag hoe zij haar rechter hand op haar borst legde en er in kneep, terwijl ze hem van achter half gesloten oogleden aankeek. Met haar tong bevochtigde ze haar lippen. Dat kon toch niet waar zijn?

“Ik heb ...