Nina - Sex Verhalen

Nina

... voorstellen aan haar. Ik ontmoette Meike, bezag Nina’s geluk en observeerde intens hun samenzijn. Ergens, heel diep weggestopt, voelde ik af en toe steken van jaloezie naar Meike toe, alsof ik wilde zeggen: Nina is van mij, blijf van haar af. Ik was verbaasd over die gevoelens, want dat gedoe van de damesliefde, dat was bij mij bijna 20 jaar geleden, en dan ook nog eens heel weinig. Twee lange tongsessies met Els - verder durfden we allebei niet - en een keer een nacht all the way met Karin, een nacht die me verward en verdrietig achterliet.Daarna kwam Stefan, toen Joost en toen Marc, en Marc bleef. Maar er was altijd iets blijven hangen, iets dat heel af en toe de kop opstak en weer wakker werd. Een wiegende borst van een vriendin in een hotelkamer, langzaam het haar van mijn zusje wassen en dan mijn ogen dichtdoen, een glimp van een slip onder een minirok op een zomers terras, een ingezeept vrouwenlichaam onder de douche in de sportschool; soms was het er opeens, dat rare kriebeltje van beneden, een geilheid totaal anders dan die ik van mannen kreeg, Ook naar deze verhalen luisterde Nina aandachtig. Een beetje bi ben je in ieder geval, zei ze dan. Zou het zo zijn?

Meike bleef niet, na een jaar was de relatie voorbij, Nina was stil en bleef lang alleen. Marieke kwam, Linda kwam en Myrza kwam, maar het waren geen echte liefdes, in essentie bleef Nina alleen. Marc bleef ook niet. Claire werd overgeplaatst van het expeditiekantoor naar Human Resources, Marc werd haar baas, ...

... en later haar minnaar. Mijn pijn was enorm en langdurig. Gejankt en gekrijst heb ik, volgens mij weken aan een stuk. Nina was er altijd, voor de jongens en voor mij. Ik heb gehuild in haar armen, ze troostte me, bleef bij me, met warmte en vriendschap. Na drie maanden nam ze me mee naar Frankrijk; wandelen over het kustpad in Bretagne, drie weken met pijn in alle onderdelen van mijn lichaam, maar ook met loutering en rust. Herboren kwam ik terug en ik zette mijn leven als alleenstaande werkende moeder weer op poten.

Aan dit alles denk ik terwijl ik Nina observeer, haar grote handen die beheerst de afwas doen met overdachte langzame bewegingen. Afgelopen dinsdag mailde ze. Of ik aanstaande vrijdag – vanavond dus – eindelijk eens met haar naar bed wilde. Om de spanning uit de lucht te halen, schreef ze ook. Gek genoeg werd ik ontzettend rustig van haar mail. Ja, inderdaad eindelijk, dacht ik, en inderdaad moet die spanning weg. Daarom was vanavond ook zo relaxed, ook al weten we wat er gaat gebeuren. Vanochtend was ze bij me in huis, toen ik naar mijn werk was en de kinderen op school. Een lief briefje lag op mijn bed, of ik vanavond de kleren wilde aandoen die zij klaarlegde; een grijze kokerrok met witte krijtstreep, witte blouse, kousen en een setje, ook wit en de crèmekleurige pumps met de 8 centimeter. ‘Evenwichtsbalken’ noemt Nina mijn hakken altijd, ik noem ze een mogelijkheid om ten minste een klein beetje in de buurt van haar 1.82 m. te komen! Al met al een klassiek ...