pech of geluk? - Sex Verhalen

pech of geluk?

Onlangs werd ik gevraagd te assisteren bij het vervoeren van een aantal te modificeren ambulances, na enig verschuiven van afspraken en verplichtingen haalde ik "mijn" ambulance op en zette ik koers naar het bedrijf wat de modificaties zou uitvoeren. Eenmaal op de snelweg bleek uit de verkeersinformatie dat de geplande route over de snelweg volledig dichtgeslibd was en het volgen van de kortste route absoluut niet meer de snelste zou zijn. Ik nam de eerste afslag en kwam tot de ontdekking dat veel medeweggebruikers dezelfde informatie op de radio hadden gehoord.

Door het oponthoud onderweg had ik een droge mond gekregen en dus ging ik al rijdend op zoek naar een horecagelegenheid om daar wat te drinken en vervolgens door te rijden naar mijn eindbestemming in de buurt van Laren. De weggetjes werden steeds smaller en steeds meer schaduw werd door een bladerdek op de weg geworpen. Uiteindelijk vond ik een open plaats met een bescheiden eetcafé met een fiks terras. Door bordjes in de omgeving werden gasten uitgenodigd hier van een welverdiende pauze te genieten. Het terras was al gevuld met een redelijke groep toerwielrenners waarvan enkelen al aanstalten maakten hun tocht te vervolgen, er werd afgerekend en een enkeling zat alweer op de fiets in de pedalen vastgeklikt. Aan een tafeltje op de hoek keken twee vrouwen aandachtig in de richting van een bospad, er werd wat gepraat met de (schijnbaar) leiding van de groep, ik zag de leiding wat mopperen en "nee" schudden terwijl ...

... hij op zijn horloge kijken. Teleurgesteld dropen de dames af en pakten hun beperkte bagage in de zadeltasjes. Ik bestelde me een verse jus en nam plaats aan een tafeltje wat precies de zon vatte, mouwtjes opgestroopt, half onderuit in de ontspanstand keek ik op mijn telefoon of het al wat rustiger was op de snelweg.

Een vrouwenstem vroeg om mijn aandacht: "meneer… denkt u dat u hier nog lang zit?", ik gaf aan dat ik in ieder geval zou blijven tot mijn glas leeg was en wellicht nog een jus'tje langer. Ik kreeg te horen dat een lid van de groep onderweg problemen had gekregen met het derailleur van haar fiets en dat ze ieder moment kon verschijnen, de afspraak was dat zij zich hier bij de groep zou voegen en vervolgens weer mee zou fietsen. De leider had echter beslist dat de groep niet langer kon wachten, de vraag was of ik door wou geven dat de groep, of in ieder geval één auto, zou wachten op de eindbestemming van de tocht. Ik stemde in en ging rustig door met waar ik mee bezig was. Mijn glas ging leeg, de volgende ook en pas toen zag ik in de verte iemand op een racefiets steeds dichterbij komen. Hoe dichterbij ze kwam, hoe meer mijn hormonen door mijn lijf gierden. Onder de fietshelm slingerde een paardenstaart in hetzelfde tempo heen en weer als haar benen. Ik kreeg niet de kans om iets te zeggen omdat ze met een van pijn vertrokken gezicht afstapte en binnensmonds scheldend het café in verdween. 2 minuutjes later kwam ze weer naar buiten en installeerde ze zich aan een ...