Het was weer eens zover - Sex Verhalen

Het was weer eens zover

... Otto was licht gehandicapt, en eiste verschrikkelijk veel aandacht en zelf was ze op voet van oorlog met tal van buren en instanties, niet in de laatste plaats omdat ze, concludeerde ik, ook wel erg moeilijk was. Al snel verontwaardigd over vermeende misstanden en niet diplomatiek aangelegd. Haar man had de problemen met Otto niet aangekund en was ervandoor met een andere vrouw. Ze bracht haar vrije tijd nu vooral door met lezen. “En in de weekends dat ik Otto niet heb lig ik de hele dag in bed”, vertrouwde ze me toe, “daar voel ik met het meest veilig en geborgen”. Kennelijk vond ze nu dat ze wel erg persoonlijk over zichzelf was geworden want haastig verlegde ze de aandacht naar mijn eigen privéleven. Ze leek oprecht verbaasd toen ik zei dat ik nog vrijgezel was, al zei ik erbij dat dat meer uit egocentrisme was dan dat ik geen vrouw kon vinden die me leuk vond. “Nee, zo erg is het niet om alleen te zijn”, vond zij ook. En samen somden we de voordelen op van vrijheid, geen gezeur aan je kop etc.etc.

Nu schemerde het al en ik had niet de indruk dat ze me graag liet vertrekken. Integendeel, want ze liep naar de zware eikenhouten drankkast en haalde een fles port tevoorschijn. Ook van achteren zag ze er zeer begeerlijk uit, vond ik, met haar dichte bos haar die tot haar zware, desondanks koket wiegende kont viel. Ik kon wel raden dat onder haar zwarte rok twee dikke dijbenen schuilgingen, zoals ook haar bovenarmen uitgesproken vet waren. Zou ze wel weten hoe aantrekkelijk ...

... ze was?

“Wil je blijven eten?”, vroeg ze, “ik heb een heerlijke ovenschotel klaarstaan die ik zo kan opwarmen. Zelf geef ik niet zo om regelmatig eten, maar jongemannen zoals jij hebben er wellicht behoefte aan’”. Ik nam de uitnodiging aan, maar stelde voor eerst nog wat te drinken, want zo vroeg at ik normaliter ook niet. “Nou gezellig”, zei ze, en trok nu de gordijnen dicht. “De buurt hoeft niet te weten dat ik ‘s avonds nog bezoek heb”, legde ze uit, “want ze roddelen hier toch al over mij”. Het gesprek kwam helaas weer op alle onrecht dat haar door de jaren heen door instanties en personen was aangedaan. Ik sloeg me er zo empatisch mogelijk doorheen, terwijl ik nog altijd gefascineerd loerde naar die enorme prammen onder haar zachte roze trui.

We dronken stevig door. Na het glaasje port kwam ze op de proppen met een fles sterke drank van Oosteuropese makelij, een soort wodka, waar we enthousiast van begonnen in te nemen. Ze werd nu wat loslippiger over haar eenzaamheid. Zo leuk vond ze het niet, maar ja, voorzover mannen haar begeerden wilden ze haar maar voor één ding, zei ze, “of twee, en je kunt wel raden wat”. En daarbij tilde ze met haar handen haar enorme borsten een stukje op. “Verschrikkelijk lekker speelgoed in bed, maar daar hoef ik geen man voor, en zeker niet die domme geilaards hier in het dorp”, snibde ze, “dan lig ik liever met mezelf te spelen.” En, helemaal ontremd door de drank, begon ze te vertellen hoe ze soms wel een hele dag onafgebroken in haar ...