Ankie - 2 - Sex Verhalen

Ankie - 2

... wacht wel beneden in het halletje, bedacht ze. Dus trok ze de deur dicht en ging naar beneden. Hij was er nog niet. Hoe laat is het nu? 7.26. De spanning steeg nu echt in haar. Dat had ze gisteren niet. Ha! Daar kwam hij! Ze liep naar buiten. Hij stopte voor haar. Snel stapte ze in. Eindelijk!

Ze zag hem zitten achter het stuur. Een half geopend overhemd. Hij keek naar haar. “Dag Ankie,” zei hij met een glimlach. Ze pakte zijn hand en duwde die tegen haar lippen. “Dag Rob,” klonk het nerveus.

De rit naar zijn huis verliep in stilte. Ze luisterde naar de muziek die speelde. Nu was ze bij hem en het voelde goed! Haar nervositeit verliet haar. Ze voelde zich rustig worden. Aangekomen bij zijn huis, opende hij de voordeur. Ankie stapte binnen. Gek eigenlijk, maar het voelt nu al vertrouwd. Ze liepen naar het terras. De zon was aan het ondergaan. Misschien nog een half uur, dan was het donker. Toch deed Rob al de tuinverlichting aan. Op een tafeltje tussen de 2 ligbedden stond een fles wijn met 2 glazen.

“Doe je mee,” vroeg Rob.

Ankie knikte. Al hoewel ze geen echte wijndrinker is, doet ze nu in alles met hem mee.

Ze proostten. De wijn was verrassend zoet. Ankie ging op het ene bed zitten, hij op het andere.

Hier speelde hij met me gisteren, Hier, op dit bed. Het schoot door haar hoofd.

Rob zei: “Ik ben blij dat je er bent. Erg blij zelfs!”

“Ik ook,” antwoordde ze oprecht.

“En hoe was het vandaag op het strand?”

“Gezellig! Gezellig en druk.”

“Waar ...

... was je eigenlijk?”

“In Zantvoort!”

“Ah! Zandvoort. Weet je dat daar de formule 1 komt?”

Op Ankie’s niet begrijpende blik voegde Rob er aan toe: “Max Verstappen?”

Het was blijkbaar niet echt haar ding, zag Rob. Toen vroeg hij, een beetje langs zijn neus weg: “En hoe was het samen met je vriend?”

“Okee,” klonk het.

Okee? dacht Rob. Een dag uit met je vriend is alleen maar okee? Je zou toch een ander antwoord verwachten. Hij observeerde Ankie. “Mag ik je iets persoonlijks vragen?”

Ankie knikte.

“Hoe gaat het tussen jou en je vriend?”

“Nou…eh….gewoon. Niks bijzonders.”

Ze wilde er duidelijk niet over praten. “Sorry Ankie, dat ik het vroeg. Vergeet het. Je bent nu bij mij en daar heb ik erg naar uit gezien. Jij ook?”

Ankie glimlachte. “Ja, ik ook. Ik heb er eigenlijk al de hele dag naar uit gezien.”

En dat laatste zinnetje, verklaarde een heleboel voor Rob. Hij liet het onderwerp rusten. Opnieuw toostten ze. Langzaam werd het donker. Ze keek rond. De bloemen geurden en het water was aanlokkelijk. Ze keek naar Rob en glimlachte. “Nog net zo mooi als gisteren? “ vroeg hij.

“Mooier. Het is een paradijsje”

“Zoals ik gisteren ook al zei: als dit voor jou een paradijsje is, dan ben jij Eva. Heb je zin om het water in te gaan?”

“Ja, ik wist dat je het zou vragen. Daarom heb ik mijn zwemkleding meegenomen.”

“Een ogenblikje,” antwoordde hij. Ankie zag hem naar de terrasdeuren lopen. Daar draaide hij aan de dimmers van de verlichting. Overal ...