Mark En Mariël... - 19 - Sex Verhalen

Mark En Mariël... - 19

... Omdat geen van hen de leiding nam werd het besluit en keuze voor de ingrediënten en de maaltijd een flinke discussie waarbij geen van drie wilde toegeven. Iedereen die kookt heeft een eigen volgorde van het bereiden van eten. Deze drie hadden blijkbaar allemaal een andere. Persoonlijk, ik dus, bereid een maaltijd voor door eerst alles klaar te maken (schoonmaken van de groente, snijden, het vlees kruiden en snijden). Bij mij gaat het gas pas aan als ik alles er in kan stoppen. Mark was van mijn stiel, Mariska volgde de volgorde van het garen en Mariël (normaal gesproken heel georganiseerd) bleek de chaotische kok te zijn. Bij deze opdracht zou ik mijn methode aanraden, maar het trio rommelde aan. Dat resulteerde in (voor mij) een prachtige discussie, handen die naar boven wilden maar vast zaten aan handen die naar beneden wilden. Kleine onderlinge steken onder water, af en toe een vloek of scheldwoord. Zelfs toen de drie alles op het gas hadden staan werden ze onder elkaar boos omdat de één bij het fornuis wilde blijven en de ander de tafel wilde gaan indekken. En toen ze dat uiteindelijk besloten was er niemand die op het idee kwam dat ze ook aan elkaar gebonden moesten gaan eten. Dus ( dom, dom, dom) planden ze mij aan het hoofd van de tafel in plaats van dat ze bedachten dat ze op een rijtje moesten gaan zitten. Ik liet het gaan en liet het hen ontdekken. Dat had ik van tevoren al bedacht. Maar dat de drie allemaal hardhoofden waren? Nee, ik had deze wrijving niet ...

... verwacht. Ze werden steeds bozer op elkaar, gunden elkaar daardoor steeds minder ruimte, werkten minder samen. Voor mij als toeschouwer werd het alleen maar grappiger en koddiger. Eigenlijk had ik hen de plugbroekjes aan moeten laten doen van te voren en om en om hen nog meer moeten pesten.

“Jullie hebben nog een half uur”, joeg ik de spanning na drie kwartier op. Er was veel tijd verkloot en wilden ze het eten gaar op tafel krijgen? Dan moesten ze nu samenwerken. Schuifelende blote voeten, rinkelende kettingen, gemopper. En dan eindelijk eten op tafel. Ik zweeg en at omdat ik teleurgesteld was. Met alle mogelijkheden die ze hadden was het mogelijk geweest om een soort keuze menu te maken. Ik had de pannen, oven en het fornuis om dat voor elkaar te krijgen. Deed het zelf vaker voor mijn gasten. Alles was aanwezig voor een goed resultaat en ze kwamen met een mega eenpansmaaltijd. Het smaakte goed, het gerinkel van de kettingen, de blikken tussen de anderen (boos omdat eten niet gemakkelijk is als je aan een ander vast zit) maakte het geheel wel oké. Het doel, een volle maag was gelukt. Mijn hoop, een goede samenwerking verre van. Ik wilde een drie-eenheid met mij als leider, maar de drie hingen als los zand aan elkaar. Het werd nog erger,

in de koelkast en ijskast had ik al het mogelijke klaar gelegd voor een heerlijk toetje. Mark, noch Mariël en Mariska hadden daaraan gedacht. Pas bij het afruimen van de eettafel kwam de laatste met dit idee op de proppen.

Ze hadden veel ...