Mark En Mariël... - 19 - Sex Verhalen

Mark En Mariël... - 19

... tijd”.

Mark en Mariska kwamen overeind. Ook hen zond ik de keuken in voor een drankje en ik liet hen ook hun broekje uitdoen, wijs geworden gelijk in de badkamer.

“Wat een geval is dat zeg”, zei Mark toen hij terug kwam.

“Stel je voor dat je met tijgerbalsem ingesmeerd bent”, zei ik lachend. Ik had dat spul uitgetest en wist hoe heftig het is. Het was plagend bedoeld en niet als dreigement maar hij keek me met schrik in zijn ogen aan. Ik schudde mijn hoofd met een blik dat dit nog niet van toepassing zou zijn. Alle drie waren ze erg onder de indruk van het broekje. Ik vroeg de meiden of ze het al onderling hadden getest op elkaar. Dat was een juiste veronderstelling. Al hadden ze de vibrator-functie niet geprobeerd tijdens het passen, alleen met het broekje op tafel. Ik zag het tafereel voor me, de vriendinnen, broer en zus die met elkaar bezig waren met de ontwikkeling.

“Hoe zit dat eigenlijk met de anatomie Mariël? Zijn de verhoudingen altijd hetzelfde of blijft dit maatwerk en moeten we er iets op vinden voor de internet verkoop? “ Ik had al lang door dat juist daar de vrije en beste markt lag, maar met maatwerk is dit weer moeilijk.

“Ik ga het uitzoeken” en gelijk stond ze op en schreef een memo aan zichzelf in een map die ook in haar koffertje had gezeten.

Het was al 18.00 uur zag ik toen ik mijn mobiel even checkte. Ik liet mijn slaaf en slavinnen opstaan in de houding. Ik had me voorbereid voor dit onderdeel van de dag. Koken en eten, bestellen was ...

... gemakkelijk, mijn idee niet en het ging verder op eerdere ervaringen. Ik had drie kettingen (van 3.60 cm) en 12 karabijnhaken en hangslotjes gehaald bij de lokale ijzerwarenhandel. Daarnaast had ik diverse groenten in huis gehaald en ook gehakt, kipfilets en rundvlees tot slot macaroni, rijst en spaghetti. Met de ingrediënten konden ze diverse maaltijden maken. Het zou echt neerkomen op totale samenwerking en goed overleg.

Losjes ging de eerste ketting om de enkels. Rondje om de enkel, slotje (ik had eerst twijfel maar ook het eten moest in samenwerking) , stukje er tussen en weer een rondje om de andere enkel en slotje. Dat drie maal. Ze stonden nu aan elkaar vast, waren beperkt en ieder stap zou te horen zijn. Hetzelfde deed ik met hun polsen en daarna met de nekken. Nog wat aanpassingen daarna (toen ik de onderlinge ruimte bekeek) en daarna legde ik de kookopdracht uit. Ze konden (in principe) alles, lopen, snijden, koken. Het Fenijn zat hem in de handen, de onderlinge afstand. Iets uit een keukenkastje pakken zou volledige samenwerking vereisen. En geloof me, ik had zout, peper en andere belangrijke zaken verdeeld over alle kastjes, zowel laag als hoog. Dus er moest gezocht worden, gepland worden, gewerkt, gewacht en gedeeld worden in mijn kleine keuken. Ik schoof een luie stoel aan en bekeek de drie blote figuren die aan de slag moesten. Ik bemoeide me er niet mee.

Het geluid van de kettingen (en het gevoel dat ze daardoor wel moesten hebben) was op zich al geil. ...