De Gezusters Santegoed - 17 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 17

... John. Het is allemaal netjes, goed verzorgd en het is ook niet eens al te duur. En ik wil toch wel eens regelmatig hier naar toe om mijn familie te bezoeken.’

‘Daarom zei ik dat ook. Ik dacht al, dat je zoiets wel zou willen.’

Na het ontbijt douchen we ons, kleden ons aan en rijden dan naar het huis van Johan en Helen.

Daar vinden we de rest van de familie weer.

‘Ah, daar heb je de langslapers!’

Ik haal mijn schouders op. ‘Er was niets afgesproken, dus dan kom ik ook niet onnodig vroeg mijn nest uit.’

Joris zegt lachend: ‘En gelijk heb je. We zijn er overigens ook nog niet zo lang. Laat je niet jennen!’

‘Ik kan wel wat hebben. Maar ik zal mijn jas even ophangen, en dan pakken we lekker mee aan!’

‘Zo mag ik dat horen!’

We helpen dan mee opruimen, en een paar uren later is er nog maar weinig te zien, dat er ooit een feest is geweest in de schuur van Johan en Helen. Als we klaar zijn, komt Gerard naar me toe.

‘Zeg John, heb je Kurt nog ergens gezien? Sinds we gisteren gestopt zijn met spelen, heb ik hem niet meer gezien.’

‘O, maar ik zou er niets van staan te kijken, als die de nacht ergens anders heeft doorgebracht. We zagen hem, toen we naar ons pension reden, hand in hand met Linda lopen. We konden ze nog net herkennen.’

‘Aha, dat verklaart wel wat. Ik had ook wel zo’n vermoeden, maar we willen straks weer terug naar huis rijden, en Kurt heeft zelf nog geen telefoon.’

‘Ik zorg wel, dat Kurt thuiskomt, Gerard. Maak je daarover maar geen ...

... zorgen.’

‘Dat weet ik wel, maar het is de afspraak, samen uit, samen thuis.’

‘Nou ja, je kunt het Kurt niet kwalijk nemen, dat hij zo’n kans laat liggen, of wel?’

‘Daar heb je dan ook weer gelijk in. Ze is best een leuke meid, en het was ons wel meteen duidelijk, dat ze haar zinnen op Kurt had gezet. Dus wat dat betreft… Maar dan zijn we waarschijnlijk alweer een bandlid kwijt, en hij is zo’n verdomme goede gitarist!’

Chantal zegt dan lachend: ‘Hoezo dat? Linda woont hier eigenlijk helemaal niet. Ze studeert in Eindhoven, alleen nu is ze even terug bij haar ouders, vanwege haar feest. En ze heeft ook al een stage bij Philips, waar ze straks ook een baan kan krijgen. Die komt echt niet terug naar Kampen.’

Gerard zegt lachend: ‘Net als jij?’

Chantal bloost even. ‘Uhm, ja. Net als ik. Maar ik blijf er niet, omdat ik er een baan heb gekregen, maar om John.’

Opeens komt Helen met een telefoon naar me toe gerend.

‘John? Telefoon voor jou.’

Ik kijk verbaasd. Ik neem de telefoon aan en zeg: ‘John Vliegers, wat kan ik voor u doen?’

‘Ah, John! Met Kurt. Zou je me een plezier willen doen, en me even komen ophalen? Ik ben gisteren met Linda naar haar huis gewandeld, maar ik ben daarna helemaal de weg kwijtgeraakt.’

Ik lach, maar ben tevens geschokt. ‘En waar ben je nu dan? En waar heb je dan de nacht doorgebracht? Er is toch niets gebeurd?’

‘Nee, er is niets met mij. En waar ik de nacht heb doorgebracht, dat kun je misschien wel raden. Het is niet zo, ...