De Gezusters Santegoed - 17 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 17

De volgende dag slapen we lekker uit. Er is niemand, die verwacht, dat we al op tijd ergens moeten zijn, en we hebben ook niets afgesproken, althans niet voor de middag. En er is echt niets fijners, dan wakker worden naast de vrouw, van wie je houdt.

Als ik wakker word, kijk ik weer in een paar prachtige groene ogen. Het doet me onmiddellijk een glimlach op mijn gezicht toveren.

‘Morgen, schoonheid!’

Chantal glimlacht. ‘Morgen, prinsje van me.’

Daar moet ik wel om lachen. Ze geeft me onmiddellijk een zoen, nog voor ik echt wakker ben. Maar dat neem ik graag voor lief.

‘Zo, jij bent al goed wakker!’

Ze glimlacht weer. ‘Ik ben al even wakker. Het is zo fijn om dan even naar je te kijken, hoe je slaapt. Normaal ben je altijd al wakker, dus ik vond dit wel prettig. Zeker na gisteren.’

‘Vond je gisteren dan zo leuk?’

‘Leuk is een understatement. Ik vond het fantastisch. Je moest eens weten, hoe vaak mensen het over jou gehad hebben. Ze vinden je allemaal leuk! Iedereen was verrast, dat je zo goed kon zingen, maar we kregen ook complimenten, als we samen aan het dansen waren. En verder viel je ook gewoon goed in de smaak. Je hebt een brede interesse en dat maakt je ook gewild als gesprekspartner.’

‘Ja, dat heb ik ook gemerkt. Ik kreeg zelfs af en toe geen tijd om nog wat te drinken. Maar je hebt een leuke familie, dat maakt het ook gemakkelijk om er mee te praten. En die zijn ook niet zo stijf, als ik verwacht had. Volgens mij is je moeder wel een van ...

... de fanatiekste kerkganger van je familie.’

Chantal knikt. ‘Nu wel, eerst had je ook nog mijn oudtante, tante Joke. Daar ging vroeger mijn moeder veel naar toe. Pap heeft dat altijd wat minder gehad, maar heeft omwille van mam zich wat meer toegelegd op het kerkelijke.’

‘Dat had ik al begrepen. Hij is ook veel meer toegefelijk. Maar je moeder lijkt nu toch wel wat meer toe te geven.’

‘Ja, ze is wat dat betreft veel veranderd. Ik ben natuurlijk niet meer zoveel thuis, maar ik zie het verschil duidelijk. En Michel heeft me verteld, dat ze zich lijkt te beseffen, dat haar heerschappij aan het eindigen is.

Wat ik ook niet zo gek vind, want in heel korte tijd vliegen haar kinderen opeens de deur uit. Ik was natuurlijk

al op kamers, maar hoelang ben ik nu al bij jou? En Melissa zit nu ook op kamers. Van Johan wist ze natuurlijk al, dat hij het huis uitging en van Michel was het alleen een kwestie van tijd. En daar weten we nu ook van, wanneer hij het huis gaat verlaten.

En ik weet ook, dat pap een hartig woordje met haar gesproken heeft. Dat heeft hij me zelf verteld. Maar het is wel allemaal in gang gezet door een Limburger.’

Ik lach. ‘Dus ik ben weer overal schuld aan. Wij, Limburgers krijgen overal de schuld van!’

Chantal lacht. ‘Dat is toch ook zo? Je bent er zelf de schuld aan, dat ik mijn hart aan jou verloren heb!’

‘O, maar die schuld neem ik graag op me. Maar ja, jij bent minstens net zo schuldig, Chantalleke! Wie keek me zo verleidelijk aan in het ...