Emma En Ilse 1 - Sex Verhalen

Emma En Ilse 1

Dit is het eerste deel van een serie verhalen. Seks komt er in eerste instantie niet in voor, hoewel daar langzaam wel naar toe gewerkt wordt.

“Mam, ik ben thuis”, riep Emma terwijl ze de woonkamer binnen stapte. Het was een lange dag geweest op school, maar nu was die eindelijk voorbij. Direct viel haar oog op Ilse, haar zusje die op de bank zat te huilen. Emma was 16 jaar en Ilse 2 jaar jonger. “Mam is weg”, wist Ilse uit te brengen tussen haar tranen door. Emma snapte er nog niks van. “Hoe bedoel je, Mam is weg? Hoe? Waarheen?” Als antwoord wees Ilse op een briefje dat op de tafel lag. Emma pakte het op en las:

Gerard,

(Gerard was hun vader, die werkte als internationaal vrachtwagenchauffeur en was dus zelden thuis)

Ik ga bij je weg. Ik ben het zat dat jij steeds naar de hoeren gaat als je in het buitenland zit. Ik heb je de vorige keer al gewaarschuwd en nou hoor ik dat je toch weer bent geweest. En dat terwijl ik hier alleen voor de kinderen zorg, je bent er nooit voor ons. Maar dat gaat nu veranderen. Vanaf nu mag jij de kinderen opvoeden, ik doe het niet meer. Probeer me niet te volgen, ik kom toch niet meer terug. Ik heb mijn spullen gepakt en alles wat er nog staat is voor jou.

Astrid

(Astrid was hun moeder)

Emma staarde vol ongeloof naar de brief. Was dat echt waar? Was Pap echt naar de hoeren geweest en was Mam daarom echt weg? Ze kon het nog niet bevatten. Het enige wat ze kon doen was naast Ilse op de bank gaan zitten en haar stevig ...

... omarmen. Samen huilden ze hun verdriet weg.

Na een tijd zo gezeten te hebben kreeg Emma toch wel honger. Ze keek op de klok en zag dat het etenstijd was, maar Mam was er nou natuurlijk niet om te koken. Wanneer Pap thuis zou komen wisten ze niet, dat was altijd afwachten. “We moeten wat eten” wist ze uit te brengen. Ilse knikte, ook zij had wel trek gekregen. “Patatje halen dan maar?” Emma kon op zich wel koken, maar haar hoofd stond er nu totaal niet naar. Een half uurtje later zaten ze samen te eten, nu pas merkten ze echt hoeveel trek ze hadden. De patat en frikandellen waren in een mum van tijd op.

“Hoe gaan we dit aan Pap uitleggen?” vroeg Ilse. Nu pas bedacht Emma dat Pap nog van niks wist, ze hadden hem nog niet gebeld. “Ik weet het niet”, gaf ze toe. “Misschien is het beter om te wachten tot hij thuis is, dit soort dingen zeg je niet door de telefoon”, besloot ze. “Ik mis Mam”, merkte Ilse op. “Ik ook”, was het antwoord van Emma. Nooit had ze gedacht dat ze haar moeder nog eens zo zou missen. Mam, die haar altijd dingen verbood die ze graag wilde. Make-up en kleding waarmee ze de blits kon maken bij haar vriendinnen, nooit mocht het. In een flits schoot het door haar hoofd dat dat nu ook verleden tijd was, Pap zou er vast geen probleem van maken. Toch leek dat nu even allemaal bijzaak, het liefst wilde ze gewoon dat Mam weer terug zou komen maar ze wist dat dat niet zou gebeuren.

Ze zaten nog een paar uur samen in de woonkamer. Op de tafel lagen nog steeds de lege ...