Vakantiejob - 61 - Sex Verhalen

Vakantiejob - 61

Eli heeft me aangegeven dat ik zaterdag weer verwacht wordt op de boerderij. Lig ik hier dan nog anderhalve dag gewoon in bed bij Arnold? Die me dan nog enkele keren kan bestijgen, tussendoor? Ik word wat kregelig nu mijn functie zo flagrant gereduceerd wordt tot speelpop. Deze zaak draait maar al te goed uit voor Arnold, die me precies heeft waar hij me hebben wil! Ik voel ook een zekere ergernis omdat Eli de zaak als afgehandeld lijkt te beschouwen. Ik weet nog steeds niet goed wat ik moet aanvangen met alles wat me overkomen is. Wanneer ik de volgende dag na een woelige droom ontwaak, besluit ik naar de boerderij terug te keren, ook al hoef ik nog niet aan het werk.

In mijn droom bevond ik me een in weide, tussen schapen. Aan de randen van de weide staan schimmen. Mannen, bekende en onbekende. Ze grijnzen me allemaal toe en komen dichter. Sommigen slaan op pannen en potten, om de schapen op te jagen. Ik voel stress en zoek naar een uitgang. Maar zelfs Dario en Noah lachen als ze mijn angst zien. Dan vind ik een tunnel, waar ik door heen ren. Ik kom uit bij de zwemvijver en duik er in. Arnold ligt op een opblaaskussen, naakt met een erectie. Hij kijkt naar me en zegt: ‘je weet wat je te doen staat!’ Ik wil naar hem zwemmen maar ik raak niet dichter. Ik raak verstrengeld tussen de rietplanten en Eli kijkt toe vanaf de kant. Ik zie Dario liggen op de rand. Noah ligt op hem en neukt hem. Dario geeft geen kik, Noah grijnst. Ik voel een steek van onverdraagzaamheid omdat ik ...

... niet mag meedoen. Daarna werd ik wakker.

Ik dwaal wat rond op de boerderij. Arnold heeft me bij mijn vertrek nog aangeboden me af te zuigen, maar ik heb hem vriendelijk bedankt. Nu worstel ik met mijn gedachten. Vreemd genoeg lijk ik eigenlijk niet meer bezig met de verkrachting. Ik pieker over mijn avonturen hier. Ik denk ook dat de droom veelzeggend is. Heb ik zelf nog iets te bepalen? Ben ik hier niet al te willoos in de handen van een groep manipulators? Goed, ik ervaar vriendschap en genegenheid, tederheid en intimiteit, maar nu ik meer emotionele hulp kan gebruiken heb ik niets aan de boerderijcollega’s.

Ik heb Sébastien wat op afstand gehouden. Hij merkt aan mijn berichten dat ik niet mezelf ben, of althans niet de begeerte vertoon van voorheen. Ik verzin wat smoezen want eigenlijk wil ik hem niet zien. Elk moment met hem is vreugdevol en passioneel, en daar ben ik nu niet aan toe. Ik durf wat eerlijker zijn en laat hem weten dat ik wat down ben en hem daar niet wil mee lastig vallen. Maar als verwacht dringt hij aan: hij wil er voor me zijn en wil me in zijn armen sluiten. Misschien wil ik liefst van al met hem ergens alleen zijn, weg van hier. Maar het grote gezin van Sébastien lijkt me nu niet het juiste gezelschap, als dat al een optie is.

Ik denk er verder over na terwijl ik blijf rondhangen op de boerderij. In de kantine is iemand nieuw aan het werk, Heidi. Van Vlad is geen spoor en niemand zegt er iets over. Ik zie Dario klussen doen waar ik hem normaal ...